Lach Mieczysław
Mieczysław Lach, ur. 11 IX 1949 w Krzczonowie w pow. lubelskim, 1959–1961 członek ZHP, 1967–1969 przew. ZMW tamże, 1969–1972 kandydat na członka PZPR. 1967–1969 księgowy w Fabryce Wyrobów Nożowniczych Gerlach w Drzewicy. Absolwent Pomaturalnego Studium Technicznego (1971). 1972–1974 inspektor ds. pomiaru urządzeń rolnych w Powiatowym Biurze Geodezji w Opocznie, 1974–1975 w Urzędzie Gminy tamże, 1975 w Kopalni Piasku Kwarcowego Grudzeń Las w powiecie opoczyńskim, 1975–1994 pracownik Przedsiębiorstwa Budownictwa Rolnego w Opocznie.
IX 1980 członek Komitetu Założycielskiego „S” w PBR tamże, od XII/I 1981 wiceprzew. KZ tamże, VI 1981 delegat na I WZD woj. piotrkowskiego, od VI 1981 przew. ZR, członek KKP, IX/X 1981 delegat na I KZD, członek KK. 13–15 XII 1981 w ukryciu w Tomaszowie Mazowieckim. 15 XII 1981 internowany, osadzony w Ośr. Odosobnienia w Sieradzu i Łowiczu. 12 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1982 zwolniony. Sygnatariusz apelu członków ZR o przestrzeganie przepisów stanu wojennego opublikowanego w prasie 21 XII 1981. 1982 tymczasowo zwolniony z pracy, nast. przywrócony na niższe stanowisko.
1982–1989 kontakty z podziemnymi strukturami „S” z terenu Opoczna, Tomaszowa Mazowieckiego, Piotrkowa Trybunalskiego. 1986 inicjator i redaktor podziemnego pisma „Orzeł Wolności” we współpracy m.in. z Marianem Goździkiem (druk). 1986–1987 członek Tymczasowego ZR „S” Ziemi Piotrkowskiej z terenu Opoczna, Piotrkowa Trybunalskiego i Tomaszowa Mazowieckiego, 1987–1988 członek TR „S” Ziemi Piotrkowskiej.
1990–1992 burmistrz Opoczna, 1995–2000 własna działalność gospodarcza, 2000–2014 bezrobotny, od 2014 na emeryturze.
1980–1986 rozpracowywany przez Wydz. III-A/V KW MO w Piotrkowie Trybunalskim/Sek. V RUSW w Tomaszowie Mazowieckim w ramach SO krypt. Włókniarz; 1981–1985 przez Wydz. III-A/V KW MO/WUSW w Piotrkowie Trybunalskim. w ramach SO krypt. Odnowiciele; 1981–1989 przez Wydz. V KW MO/WUSW w Piotrkowie Trybunalskim /Gr. VI RUSW w Opocznie w ramach SOS/KE krypt. Leski; 1984–1986 Wydz. V WUSW w Piotrkowie Trybunalskim w ramach SOS krypt. Grupa; 1985–1987 Sek. V RUSW w Tomaszowie Mazowieckim. w ramach SOS krypt. Koncepcja; 1986 przez Wydz. V WUSW w Piotrkowie Trybunalskim ramach SOS krypt. Orzeł; 1986–1989 przez Gr. V RUSW w Opocznie w ramach w KE krypt. Mistrz; 1989 przez Gr. V RUSW tamże w ramach SOR krypt. Budowa.