Siemiński Zbigniew Jerzy
Zbigniew Jerzy Siemiński , ur. 10 IX 1931 w Koluszkach, zm. 17 IX 2004 w Łodzi. Absolwent Uniwersytetu Łódzkiego, Wydz. Filologicznego (1958).
23 X 1956 jeden z mówców podczas wiecu w hali Widzewskich Zakładów Przemysłu Bawełnianego im. 1 Maja (d. WiMa).
1958–1961 nauczyciel w SP nr 155 w Łodzi, 1961–1962 w XIII LO tamże, 1962 w SP nr 57 tamże, 1962–1966 w Liceum Plastycznym tamże, 1966–1968 kierownik wydz. w Państwowym Studium Kulturalno-Oświatowym i Bibliotekarskim tamże. 1970–1976 nauczyciel w Liceum Ekonomicznym nr 1 w Łodzi.
XII 1970 autor listu do władz PRL, podpisanego przez 40 jego uczniów, z protestem przeciw strzelaniu do robotników na Wybrzeżu. II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1976 redaktor i sygnatariusz petycji do marszałka Sejmu PRL przeciwko planowanym zmianom w konstytucji, zwolniony z pracy z pominięciem procedury urzędowej przez władze oświatowe Urzędu Miasta Łodzi. 1976–1979 bezrobotny. 25 III 1977 współzałożyciel ROPCiO, od XII 1978 członek Rady Sygnatariuszy, 1977–1979 uczestnik spotkań Klubu Swobodnej Dyskusji w Łodzi, VIII 1978 autor listu otwartego do Kurta Waldheima, sekretarza generalnego ONZ, ws. utrzymywania przezeń stosunków dyplomatycznych z Edwardem Gierkiem, IX 1978 listu protestacyjnego do marszałka Sejmu PRL przeciwko reformie systemu oświaty PRL. 1978–1980 współpracownik KSS KOR. 1979 sygnatariusz dokumentu założycielskiego i współpracownik wrocławskiej Grupy Anty-Berufsverbot do walki z dyskryminacją zawodową działaczy opozycji. 1979 inspektor ds. nauki i wychowania młodzieży w Izbie Rzemieślniczej w Łodzi. 1979–1981 bezrobotny. IV 1980 autor listu interwencyjnego do władz oświatowych Urzędu Miasta Łodzi i dyrekcji szkół w obronie Władysława Barańskiego.
16 VIII i 1 IX 1980 autor 2 listów skierowanych do strajkujących robotników ws. dołączania do żądań socjalno-bytowych postulatów społeczno-politycznych. 1981–1982 nauczyciel w Zawodowej Szkole Mechanicznej nr 3 w Łodzi.
13 XII 1981 internowany, osadzony w Ośr. Odosobnienia w Sieradzu i Łowiczu, 24 V 1982 zwolniony. 1982–1986 bezrobotny. 1986–1988 ponownie nauczyciel w Zawodowej Szkole Mechanicznej nr 3 w Łodzi. Od 1988 na emeryturze.
20 II 1976–13 X 1982 rozpracowywany przez Wydz. III KW MO w Łodzi w ramach SOR krypt. Poprawiacze; 18 II 1986–14 IV 1989 przez Wydz. III-1 WUSW tamże w ramach KE krypt. Niepoprawny.