Walczak Wojciech
Wojciech Walczak, ur. 3 X 1959 w Łodzi. Absolwent Uniwersytetu Łódzkiego, Wydz. Filozoficzno-Historyczny, kierunek psychologia (1984).
Od 1978, jako uczeń IX LO w Łodzi, uczestnik ROPCiO, w tym spotkań Klubu Swobodnej Dyskusji w Łodzi, drukarz i kolporter niezależnego pisma „Opinia” oraz publikacji Wydawnictwa im. Konstytucji 3 Maja.
Od IX 1980 w NZS; X 1980 – V 1981 przew. Uczelnianego Komitetu Założycielskiego/Zarządu Uczelnianego UŁ, I – II 1981 przew. Międzyuczelnianej Komisji Porozumiewawczej prowadzącej negocjacje z Komisją Międzyresortową w trakcie strajku studentów łódzkich uczelni, 18 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1981 sygnatariusz porozumienia łódzkiego; IV 1981 delegat na I KZD NZS w Krakowie, IV 1981 – I 1982 wiceprzew. prezydium KKK.
8 II 1982 zatrzymany, 11 II 1982 internowany, przetrzymywany w Ośrodku Odosobnienia w Łowiczu i Kwidzynie, 6 XII 1982 zwolniony. 1983–1990 uczestnik Duszpasterstwa Środowisk Twórczych Duszpasterstwa Środowisk Twórczych Duszpasterstwa Środowisk Twórczych, powstały w wyniku (zapoczątkowanej przy organizowaniu Tygodni Kultury Chrześcijańskiej) współpracy środowisk artystycznych z Kościołem. Od IX 1978 ks. Wiesław Niewęgłowski prowadził w parafii św. Anny w Warszawie (kościół akademicki) cykliczne spotkania z twórcami (zwykle w 2. czwartek miesiąca); rozpoczynały się mszą św., nast. podejmowano tematy, które sugerowali uczestnicy. W spotkaniach brało udział zwykle kilkadziesiąt osób: aktorów, dziennikarzy, pisarzy. W III 1980 prymas Stefan Wyszyński oficjalnie ustanowił ks. W. Niewęgłowskiego Duszpasterzem Środowisk Twórczych w Warszawie. 16 IX 1980 powstał Komitet Porozumiewawczy Środowisk Twórczych i Naukowych. 27-29 III 1981 odbyły się pierwsze rekolekcje dla środowisk twórczych, 11 X prymas Józef Glemp wyraził zgodę na stałą, coniedzielną mszę św. dla środowisk twórczych w parafii św. Anny. Do XI 1981 DŚT objęło swoją posługą ok. 800 twórców. Duszpasterstwa zorganizowano także poza Warszawą, m.in. w Lublinie i Łodzi. przy kościele NSJ (oo. jezuici) w Łodzi, 10 VI 1985 współautor (z Piotrem Kociołkiem) listu otwartego do Rady Ministrów PRL w zw. z planowanymi zmianami w ustawie o szkolnictwie wyższym. 1984–1989 psycholog w Poradni Wychowawczo-Zawodowej nr 2 w Łodzi. 1985–1989 współorganizator i uczestnik (m.in. z Pawłem Gniazdowskim, P. Kociołkiem, Bogdanem Ścibutem, Marianem Wróblewskim) nieformalnej grupy samokształceniowej opartej na społecznej nauce Kościoła. Od 1987 trener terapeuta (prywatna praktyka).
1989–1990 asystent na Wydz. Filozoficzno-Historycznym UŁ, 1990–1994 Kurator Oświaty i Wychowania w Łodzi/Kurator Oświaty w Łodzi, 1994–1996 dyr. Działu Szkoleń w Komfort SA tamże, 1996–1998 dyr. Departamentu Kształcenia i Wychowania Ministerstwa Edukacji Narodowej, 1998–2003 dyr. Okręgowej Komisji Egzaminacyjnej w Łodzi. 1994–1998 radny Rady Miejskiej w Łodzi z listy Łódzkiego Porozumienia Obywatelskiego, 2006–2010 radny Sejmiku Województwa Łódzkiego z listy PiS. Od 2010 bez zatrudnienia. 1989–2001 w ZChN, 2001–2007 w PiS, od 2007 Prawicy RP.
Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2016).
1979–1988 rozpracowywany przez Wydz. III/Wydz. III-1 KW MO/WUSW w Łodzi w ramach SOR/KE krypt. Licealista.