Encyklopedia Solidarności

Małgorzata Dobrowolska, ur. 12 IV 1955 we Wrocławiu. Absolwentka Uniwersytetu Wrocławskiego, kierunek matematyka (1982).

XII 1981–1990 współpracownik RKS Dolny Śląsk, XII 1981–I 1982, z mężem Arkadiuszem, drukarz ulotek solidarnościowych i podziemnego pisma „Z Dnia na Dzień”. 1982–1984 skrzynka kolportażowa podziemnych pism i wydawnictw w jej mieszkaniu, 1982–1987 współorganizatorka kolportażu, m.in.: „Z Dnia na Dzień”, „Solidarność Walcząca”, „Fama”, „Jutrzenka”, „Odrodzenie”, „Iskra Wolności”, „Iskierka”, „Solidarność FAT”, „U Nas”, „Hydralek”, „Głos Hutmenu”, „Świt”, „Szept”. III 1984 poddana rewizji w mieszkaniu. X 1988–IV 1990 autorka (ps. Lama) i redaktor nacz. „Z Dnia na Dzień” oraz współpracownik SW, współredaktorka tekstów w „Serwisie Agencji Informacyjnej Solidarności Walczącej”. 1988–1990 autorka wywiadów z działaczami opozycji w Polsce i krajach bloku komunistycznego publikowanych w prasie polonijnej, m.in. w paryskiej „Kulturze”.

1989–1990 współpracownik Agencji Prasowej RP, dziennikarka, specjalista PR; 1990 rzecznik prasowy sztabu wyborczego Stanisława Tymińskiego na Dolnym Śląsku. 1990–1992 nauczycielka matematyki w Zespole Szkół Społecznych nr 1 we Wrocławiu, 1993–1994 jęz. angielskiego w firmie Pixy w Kłodzku (siedziba w Brzegu Dolnym), 1993–1994 prace (dorywcze w wydawnictwie Croma we Wrocławiu, tłumaczka, redaktorka, graficzka. 1993 redaktor nacz. czasopisma reklamowego „Szuflada”, 1994 magazynu niepełnosprawnych „Tacy Sami”, 1994–1996 nauczycielka jęz. angielskiego i matematyki w LO Społecznym ASSA we Wrocławiu, 1996–1999 własna działalność gospodarcza, współpraca z Dep. Public Relations KGHM Polska Miedź SA w Lubinie, 1998–2008 współpraca z wydawnictwem Prószyński i Spółka w Warszawie (tłumaczenia literatury anglojęzycznej), od 2009 własna działalność gospodarcza w zakresie edukacji matematycznej.

1987 laureatka II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. nagrody w Konkursie Naukowym o Nagrodę Pokojową Pamięci o. Maksymiliana Kolbego i Reinholda Schneidera. Tłumaczka literatury pięknej.

Odznaczona Medalem Niezłomni (2023).

Ewa Chabros