Lasocki Tadeusz
Tadeusz Lasocki, ur. 28 XI 1950 w Nowym Skarżynie k. Zambrowa. Absolwent Akademii Rolniczej w Lublinie, Wydz. Rolniczego (1977).
1975–1981 w PZPR.
1977–1990 st. specjalista, gł. specjalista, z-ca dyr. w Wojewódzkim Ośrodku Postępu Rolniczego w Szepietowie.
Od IX 1980 w „S”, członek grupy inicjatywnej, nast. Komitetu Założycielskiego i KZ w WOPR, z-ca przew. KZ, od 17 XII 1980 członek Tymczasowego MKZ w Wysokiem Mazowieckiem, od VI 1981 przew. Zarządu Oddziału Regionu Mazowsze tamże. Wiosną 1981 w imieniu Oddziału wniosek wydobycia zniszczonego i zakopanego 1953 pomnika poświęconego POW tamże (pomnik odkopano 11 VII 1981, odbudowano po 13 XII 1981 już bez udziału „S”). 17 VI i 10 VII 1981 uczestnik negocjacji z władzami wojewódzkimi i miejsko-gminnymi nt. warunków lokalowych instytucji szkolnych, medycznych i użyteczności publicznej tamże, członek powołanego w wyniku negocjacji zespołu roboczego.
13 XII 1981 zatrzymany, przesłuchiwany. 1982–1989 w stałym kontakcie z grupą b. działaczy „S” tamże, uczestnik obrotu podziemną prasą (m.in. „Wolny Głos Ursusa”) i akcji ulotkowych tamże (ulotki i prasa gł. z Zakładów Mechanicznych Ursus za pośrednictwem Waldemara Kruszewskiego).
9 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1989 udostępnił mieszkanie na spotkanie dawnego Zarządu Oddziału, na którym zapadła decyzja o wznowieniu działalności jawnej w składzie z 1981, po oficjalnym oddziałowym zjeździe 19 XII 1989–1991 ponownie przew. Zarządu Oddziału; 1995–1997 wiceprzew. Od IV 1989 członek KO „S” woj. łomżyńskiego. 1990–1991 wicewojewoda łomżyński, 1991–1993 poseł na Sejm z listy Chrześcijańskiej Demokracji jako przedstawiciel Polskiego Forum Chrześcijańsko-Demokratycznego. 1993 bez powodzenia kandydował do Senatu jako kandydat niezależny. 1993–1995 pracownik Ośrodka Doradztwa Rolniczego w Szepietowie; 1995–2000 Rolimpexu SA, kierownik zakładu w Szepietowie. Od 2000 właściciel Zakładu Usług Zootechnicznych w Wysokiem Mazowieckiem.
1984–1988 współautor opracowań dot. produkcji zwierzęcej WOPR w Szepietowie.