Ładosz Zbigniew
Zbigniew Ładosz, ur. 14 IV 1939 we Wrotnowie k. Węgrowa, zm. 15 XII 1999 w Koninie. Absolwent Politechniki Poznańskiej, Wydz. Technologii Budowy Maszyn (1981).
VII – X 1959 pracownik Zakładów Naprawczych Taboru Kolejowego we Wrocławiu, 1959–1961 zasadnicza służba wojskowa, V – X 1961 pracownik PKS w Lubaniu, 1961 – 1969 technik-mechanik, z-ca kierownika inwestycji w Fabryce Nawozów Fosforowych w Uboczy k. Gryfowa, 1969–1982 st. technolog w Hucie Aluminium Konin.
Od IX 1980 w „S”, IXX organizator „S” na Wydz. Remontów HAK, X-XII członek, wiceprzew. prezydium Grupy Inicjatywnej Zakładowego Komitetu Założycielskiego „S” HAK. I – VI 1981 członek prezydium MKZ w Koninie, w VI/XI 1981 delegat na I WZD Regionu Konińskiego, od VI 1981 z-ca przew. ZR.
13–14 XII 1981 uczestnik strajku w HAK, członek KS. 15 XII 1981 zatrzymany, 17 XII aresztowany (z Jerzym Jarzyńskim, przew. KS) 28 XII 1981 skazany przez Sąd Wojewódzki w Koninie na 1 rok i 6 mies. pozbawienia wolności, osadzony w ZK we Wrocławiu, 15 XII 1982 warunkowo zwolniony. 21 I 1982 zwolniony z pracy. 1983–1989 rzemieślnik w Zakładzie Mechanicznym Maszyn i Urządzeń – naprawa samochodów w Dłusku/Zakładzie Rzemieślniczym Mechanika pojazdowa, blacharstwo samochodowe w Koninie.
31 VII 1989 współorganizator i tymczasowy przew. Miejskiego KO w Koninie, od 29 VIII przew. MKO/MKO w Koninie; w II 1990 delegat na II WZD Regionu Konin, 10 II 1990 – 29 II 1992 przew. ZR Konin, w IV 1990 delegat na
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
KZD, członek KK. 1991–1993 poseł RP z listy „S”.
15 I 1990 – 16 IV 1999 pracownik HAK.
5 XI 1980 – 17 II 1981 rozpracowywany przez Wydz. IIIA KW MO w Koninie w ramach SOS krypt. Huta; 23 I – 7 XII 1981 przez Wydz. IIIA/Wydz. V KW MO w ramach SOS krypt. Związek, 7 XII 1981 – 23 I 1982 przez Wydz. IIIA/Wydz. V KW MO w ramach SOS krypt. Animator.
Przemysław Zwiernik