Encyklopedia Solidarności

https://encysol.pl/es/encyklopedia/biogramy/23431,Garkowski-Longin-Aleksy.html
25.04.2024, 02:48

Garkowski Longin Aleksy

Longin Aleksy Garkowski, ur. 15 VI 1954 w Sierpcu. Ukończył Studium Zawodowe Zespołu Szkół Zawodowych Nr 2 w Płocku (1979).

1974–1996 monter łączności w Kolejowej Automatycznej Telekomunikacyjnej Stacji w Płocku (PKP). 1979–1990 założyciel, od 1982 przew. Kasy Koleżeńskiej w PKP w Płocku, za co był nękany przez SB.

Od XI 1980 w „S”; członek Komitetu Założycielskiego, od 23 XI przew. KZ węzła PKP Płock. XI 1980 – XII 1981 działacz Krajowej Sekcji Kolejarzy „S”. I i XII 1981 delegat na I i II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. WZD Regionu Płockiego, członek ZR, od 5 V 1981 prezydium zarządu. 1 VI 1981 współzałożyciel KOWzP w Płocku. VIII 1981 wspołtwórca (z Marianem Sołtysem, Seweryną Petyn i Jarosławem Kozaneckim) drukarni/oficyny Stanisławówka przy MKZ w Płocku, współpracownik, negocjator przydziału papieru. Przed II WZD członek Regionalnej Komisji Wyborczej, autor ordynacji wyborczej.

13 XII 1981 internowany, przetrzymywany w Ośrodku Odosobnienia we Włocławku-Mielęcinie (III/IV 1982 uczestnik głodówki protestacyjnej, członek Sądu Koleżeńskiego internowanych regio-nu płockiego) 16 VII 1982 zwolniony. 1982–1989 współtwórca (ze Stanisławem Wierzbickim) siatki dystrybucyjnej wydawnictw podziemnych (pism: np. „Tygodnik Mazowsze”, „Wola”) i książek (m.in. NOWa, Unia, CDN, KOS, Przedświt), gł. wśród kolejarzy. VIII 1988 – 1990 współzałożyciel (ze Zbigniewem Polińskim i Jackiem Słomińskim) drukarni Samodzielna Oficyna Wydawnicza 2, drukarz, udostępnił na drukarnię własne mieszkanie. X 1988 – 1990 w PPS, współtwórca (z Jackiem Wrońskim i Z. Polińskim) Komitetu Założycielskiego PPS Ziemi Płockiej/Okręgowego Komitetu Robotniczego PPS Ziemi Płockiej, od II 1989 przew.; IV 1989 delegat na krajowy zjazd PPS. XI 1988 – IX 1989 w redakcji pisma „Socjalista”. 25 XI 1988 współzałożyciel (z J. Słomińskim) Tajnego Komitetu Kolejarzy, w 1989 Tymczasowego Komitetu Kolejarzy „S” węzła PKP Płock; 1988–1993 współzałożyciel, redaktor, autor, drukarz i kolporter podziemnego pisma komitetu kolejarzy „Wolny Tor”.

1989 –1994 w „S”. Od IV 1989 współzałożyciel, członek prezydium, skarbnik KO Regionu Płockiego; 1990–1992 przew. KZ Oddziału Automatyki i Telekomunikacji PKP w Łodzi. 1996–1999 bez zatrudnienia; 1999–2003 przedstawiciel handlowy w firmie Produkcja Rajstop Alexandra w Płocku. 2003–2005 bez zatrudnie­nia. Od 2005 z żoną Elżbietą prowadzi Rodzinny Dom Dziecka Nr 3 w Płocku.

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2014), Krzyżem Wolności i Solidarności (2012), wyróżniony odznaką Zasłużony Działacz Kultury (2000).

1981–1983 rozpracowywany przez Wydz. IIIA/Wydz. V KW MO w Płocku w ramach SOS krypt. Monter; 1988–1989 przez Wydz. V WUSW w ramach SOR krypt. Wars.

 

Tadeusz Ruzikowski

Opcje strony