Augustyn-Urbanowicz Anna Maria
Augustyn-Urbanowicz Anna Maria (używała nazwiska Urbanowicz) , ur. 3 IX 1942 w Częstochowie. Absolwentka Wyższej Szkoły Wychowania Fizycznego (obecnie Akademia Wychowania Fizycznego) w Katowicach, Wydz. Nauczycielskiego (1976).
Od 1968 nauczycielka w SP nr 2 w Skierniewicach, od XI 1980 w „S”, członek KZ w SOP w Skierniewicach, Międzyszkolnego Komitetu Pracowników Szkolnictwa w Skierniewicach, Oddziału Regionu Mazowsze, Prezydium Oddziału Regionu Mazowsze w Skierniewicach. VI 1981 delegat na I WZD Regionu Mazowsze. Od VI 1981 członek ZR Mazowsze, IX–X 1981 delegat na I KZD, od X 1981 członek Rady Regionalnej Sekcji Oświaty i Wychowania Regionu Mazowsze. XII 1981 delegat na II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. WZD Regionu Mazowsze. 1980–1981 członek redakcji „Biuletynu Informacyjnego” w Skierniewicach.
13 XII 1981–14 VII 1982 internowana w Łowiczu, Olszynce Grochowskiej i Gołdapi. 1982 członek zespołu redakcyjnego „Informatora Gołdap”, zaangażowana w działalność podziemną (organizatorka spotkań b. działaczy „S” we własnym mieszkaniu, autorka art. dla prasy podziemnej, współpracownik Międzyzakładowego Komitetu Porozumiewawczego „S”). Od 1982 kierowała nieformalną grupą zajmującą się redagowaniem i kolportażem pisma „Nasz Związek”. 1982–1987 nauczycielka w Zasadniczej Szkole Zawodowej nr 2 w Skierniewicach, 1987–1989 w SP w Łyszkowicach (przeniesiona tam karnie z przyczyn politycznych). Od 1986 członek Komisji Interwencji i Praworządności „S”, Tymczasowego Zarządu Regionu Mazowsze. Od 1989 przew. Komitetu Obywatelskiego w woj. skierniewickim. Wielokrotnie zatrzymywana.
1989–1991 posłanka Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego, 1991–1993 Klubu Parlamentarnego Unia Demokratyczna (członek Komisji Nadzwyczajnej do zbadania skutków stanu wojennego). 1992–1993 podsekretarz stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej. 1992–1994 w UD. 1994–2002 dyr. wydz. oświaty w Urzędzie Gminy Warszawa Centrum. 1994–2005 w UW, 1996–1997 posłanka Klubu Parlamentarnego UW, 2002–2004 doradczyni ds. oświaty w Urzędzie Gminy Warszawa Centrum, od 2004 na emeryturze. 2008–2011 członek Rady Edukacji Narodowej przy ministrze edukacji narodowej.
Odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2008), Krzyżem Wolności i Solidarności (2016).
13 I 1981–19 VIII 1989 rozpracowywana przez Wydz. III KW MO/WUSW w Skierniewicach w ramach SOS/SOR krypt. Wdowa/Powielacz, 1982–8 VI 1988 przez Wydz. III Dep. V MSW w ramach SO krypt. Zima, 10 VIII 1988–1990 materiały ewidencyjne WUSW Skierniewice.