Encyklopedia Solidarności

Jarosław Mieczysław Kiepura, ur. 15 XII 1962 w Dąbrowie Górniczej. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego, Wydz. Historycznego (1988).

X–XII 1981 członek NZS; XI–XII 1981 uczestnik strajku radomskiego na UW. 1983–1985 w grupie młodzieży skupionej wokół ks. Andrzeja Przekazińskiego, uczestnik spotkań w Muzeum Archidiecezji Warszawskiej. 1983–1985 współzałożyciel, redaktor i autor publikacji w piśmie „Wawel”, współorganizator środowiska akademickiego wokół pisma, 1984–1992 uczestnik marszów szlakiem I Kompanii Kadrowej. 1985–1992 członek PPN, od 1986 współzałożyciel i koordynator struktur młodzieżowych i akademickich w Łodzi, Ostrowie Wielkopolskim, Trójmieście, na Warmii i Mazurach, członek Centralnego Komitetu Wykonawczego, wizytator struktur PPN, 1986–1989 kurier Tadeusza Stańskiego i łącznik z innymi strukturami, 1987–1988 współorganizator spotkań z politykami pod patronatem samorządu UW, 1988–1990 założyciel, redaktor i autor publikacji „Hotelu Lambert” (pisma młodzieży PPN). 1989 inicjator i współorganizator współpracy z FMW przeciw Okrągłemu Stołowi oraz demonstracji przeciw Okrągłemu Stołowi i wyborom. 4 VI 1989 archiwista w Archiwum Akt Nowych w Warszawie.

Od 1990 członek-założyciel „Strzelca” Organizacji Społeczno-Wychowawczej. 1991 pracownik Kancelarii Prezydenta RP, 1991–1992 redaktor w „Nowym Świecie”; 1992 specjalista w Urzędzie Rady Ministrów, 1992 st. redaktor w MON, 1992–1995 specjalista w ministerstwie transportu i gospodarki morskiej, 1995–1998 asystent w archiwum zakładowym UW, 1998–2000 doradca w gabinecie politycznym ministra obrony narodowej, 2000–2001 doradca w gabinecie politycznym Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej, 2002 doradca dyr. YMCA, 2003–2006 dyr. Przedsiębiorstwa Budownictwa Uprzemysłowionego Warszawa-Północ, 2006–2008 dyr. biura prezesa Urzędu Transportu Kolejowego, od 2009 właściciel JMK Modus w Warszawie. 1993–1999 członek władz krajowych RdR. 1999–2001 delegat na I Zjazd Ruchu Społecznego AWS, członek AWS.

Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2016).

26 VIII 1984 – 26 II 1988 rozpracowywany przez Wydz. III-2 SUSW w ramach KE krypt. Student, od 26 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1988 zabezpieczenie.

Anna Grażyna Kister