Niezgodzki Paweł
Paweł Niezgodzki, ur. 12 X 1951 w Warszawie. Absolwent Precyzyjnej Politechniki Warszawskiej, Wydz. Mechaniki (1975).
1969–1975 w SZSP, 1976–1980 w ZNP, 1975–1989 konstruktor, asystent, st. asystent w Pracowni Stosowanej Dynamiki Układów Dyskretnych Zakładu Układów Mechanicznych w Instytucie Podstawowych Problemów Techniki PAN w Warszawie.
IX–X 1980 w NSZZ Pracowników Nauki, Techniki i Oświaty, od IX 1980 członek Zarządu Głównego, z-ca sekretarza Zarządu Głównego, od X 1980 w „S”, XI 1980–VI 1981 członek Regionalnej Komisji Porozumiewawczej PAN, od X 1980 w KZ Instytutu Podstawowych Problemów Techniki PAN, XI 1980–X 1981 szef Biura Informacyjnego MKZ/ZR Mazowsze, od II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1981 członek ZR, IV–VI 1981 wiceprzew. Regionalnej Komisji Wyborczej, VI 1981 delegat na I WZD Regionu Mazowsze, od VI 1981 w ZR, IX–X 1981 delegat na I KZD, IX–X 1981 rzecznik prasowy, 1981 członek redakcji „Wiadomości Dnia” i redaktor nacz. „Serwisu Informacyjnego Mazowsza”, członek Komisji ds. cenzury przy Prezydium ZR Mazowsze.
Po 13 XII 1981 próba (bez powodzenia, ze wzgl. na nieuzasadnione podejrzenia o współpracę z SB) zorganizowania własnej grupy podziemnej, kontakty z „Wiadomościami”.
1989–1998 gł. specjalista ds. informatyki Pekaes Autotransport SA w Warszawie, 1998–2012 menedżer w IT Polkomtel SA tamże, od 2012 niezależny interim menedżer i doradca w zakresie wykorzystania technik informacyjnych w wdrażaniu i optymalizacji firmowych procesów biznesowych.
24 IX 1981–15 X 1981 rozpracowywany przez Wydz. IIIA KS MO w ramach SO Mazowsze, 15 X 1981–VII 1982 opracowywany (bez powodzenia) przez KS MO Sekcję V Wydz. III-2 KSMO jako kandydat na TW, 10 IX 1984–5 II 1988 rozpracowywany przez Wydz. III-2 SUSW w ramach KE krypt. Paweł.