Encyklopedia Solidarności

Roman Kotwa, ur. 8 VIII 1945 w Słupcy. Ukończył LO tamże (1974).

1964 robotnik magazynowy w Przedsiębiorstwie Kolejowym Robót Elektryfikacyjnych K.B. Sieci Trakcyjnych Nr 30 S1 w Poznaniu, 1964–1968 pomocnik montera urządzeń instalacji wodno-kanalizacyjnych i gazu w Przedsiębiorstwie Robót Instalacyjno-Montażowych Budownictwa Rolniczego tamże, 1968–1976 spawacz/brygadzista w Powiatowym Związku Gminnych Spółdzielni Samopomoc Chłopska w Słupcy, 1976–1985 specjalista ds. zaopatrzenia i zbytu Wojewódzkiego Związku GS SCh – Zakład Inwestycji i Budownictwa w Koninie, 1986–1988 WZGS SCh – Zakład Budowlano-Remontowy w Turku, 1989–1990 WZGS SCh – Baza Produkcji i Usług w Słupcy, 1990 samodzielny referent ds. zaopatrzenia i transportu Konińskiej Spółdzielni Handlowo-Produkcyjnej Rolnik w Koninie.

Od 1980 w „S”, IX/X 1980 współorganizator, od 22 X członek, nast. przew. Komitetu Założycielskiego „S” w Zakładzie Inwestycji i Budownictwa WZGS, od 19 XII przew. KZ. 1981 delegat na I WZD Regionu Konin, od VI 1981 członek ZR „S”, XI–XII 1981 grupy negocjacyjnej do prowadzenia rozmów ws. przekazania budynku KW MO w Koninie na cele służby zdrowia, 10–12/13 XII uczestnik protestu w świetlicy Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego tamże. 13 XII 1981 internowany, osadzony w Ośr. Odosobnienia w Mielęcinie (22 III–1 IV uczestnik głodówki), 29 IV 1982 zwolniony.

1982–1989 kolporter prasy (np. „Solidarni – Konin”) i wydawnictw podziemnych, autor, kolporter odezw i ulotek (np. Zastanów się, Sierpień bez wódki), organizator mszy za Ojczyznę i pielgrzymek (do Lichenia, na Jasną Górę, do grobu ks. Jerzego Popiełuszki), uczestnik Duszpasterstwa Pracowniczego przy kościele św. Wawrzyńca w Słupcy, organizator Konfraterni im. ks. Jerzego Popiełuszki tamże, spotkań i prelekcji z działaczami opozycji (m.in. Anną Walentynowicz, Sewerynem Jaworskim).

31 X/1 XI 1984 pomysłodawca/wykonawca symbolicznej mogiły zamordowanego ks. J. Popiełuszki na cmentarzu w Słupcy, nast. ustawienia krzyża (z Januszem Góranowskim i Andrzejem Chojnackim) na mogile, 1986 fundator tablicy poświęconej pamięci ks. J. Popiełuszki (od 16 VIII 1987 w kościele w Giewartowie). 1988–1989 współzałożyciel Klubu Ład i Wolnoś? w?Koninie (ć w Koninie (członek Sądu Koleżeńskiego).

1989–1990 członek Prezydium TZR „S” w Koninie, 1990–2001 pracownik Biura ZR „S” w Koninie, I–V 1989 współorganizator/członek Miejskiej Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej „S” w Słupcy, 1989–2001 przew. Międzyzakładowego/Miejskiego Komitetu Organizacyjnego „S” Ziemi Słupeckiej/Prezydium „S” Podregion w Słupcy, 2000 delegat na XII KZD w Gdańsku.

1989 członek KO „S” w Słupcy, 1989–1990 KO w Słupcy (przedstawiciel Międzyzakładowego Komitetu Organizacyjnego „S”), 1990–1994 radny Rady Miejskiej w Słupcy z listy Miejskiego KO „S” w Słupcy. IX–XII 1990 przew. Miejskiego Porozumienia Obywatelskiego przy NSZZ „S” Podregion w Słupcy, 1994 przew. Porozumienia Rejonowego Samorządna Ziemia Słupecka.

1990–1992 członek PC, członek Zarządu Wojewódzkiego PC w Koninie, 1997–2001 AWS (m.in. koordynator AWS w Słupcy, przew. Zarządu Koła Lokalnego RS AWS w Słupcy), 1998–2002 radny Rady Powiatowej w Słupcy z listy AWS.

Od 2001 na rencie, nast. na emeryturze.

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2011), Krzyżem Wolności i Solidarności (2015).

25 VII 1981–21 VI 1985 rozpracowywany przez Wydz. IV/SS VI KW MO/WUSW w Koninie w ramach SO krypt. Gospodarstwo; 10 VI 1985–15 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1990 przez SS VI/Wydz. VI WUSW tamże w ramach SO krypt. Handel.

Przemysław Zwiernik