Ruta-Solarska Elżbieta Maria
Elżbieta Maria Ruta-Solarska, ur. 22 I 1959 w Poznaniu. Absolwentka Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Wydz. Historycznego (1982).
1975–1978 instruktorka harcerska.
1980–1982 zaangażowana w niezależny ruch studencki na UAM.
1982–1984 pracownik biblioteki Zakładów Przemysłu Metalowego im. Hipolita Cegielskiego w Poznaniu.
1982–1989 w „S”, 1982–1985 główna kolporterka na terenie HCP prasy niezależnej, książek, ulotek i innych materiałów opozycyjnych. 1983–1989 współpraca przy redagowaniu „Solidarności Walczącej”, „Hipolita” i innych tytułów podziemnej prasy zakładowej w Poznaniu. 1984–1985 w domu jej rodziców druk „Solidarności Walczącej”, „Hipolita”, ulotek i kalendarzy. 1984–1986 pracownik biblioteki UAM. 1985–1989 zaangażowana w działalność Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy, struktury kościelne, faktycznie posiadające charakter stowarzyszeń, których celem było wzmocnienie moralne i rozwój duchowy pracujących, a także pobudzenie ich do aktywności w życiu zawodowym i społecznym. Ich działalność nie zawsze była całkowicie jawna. Pierwsze DLP powstały w 1973, szczególny rozkwit tych struktur, często przy współudziale laikatu, nastąpił w okresie stanu wojennego i delegalizacji „S”, co wynikało z bieżących potrzeb – głównie pomocy internowanym działaczom związku, ale także np. potrzeby wspólnotowości czy dalszego samokształcenia po zawieszeniu działalności kursów organizowanych w ramach tzw. Uniwersytetu Latającego. Zazwyczaj opiekunami duszpasterstw byli księża diecezjalni: proboszczowie albo delegowani do tej pracy wikariusze, np. Jerzy Popiełuszko, który od I 1979 pełnił posługę jako duszpasterz średniego personelu medycznego w archidiecezji warszawskiej. Jednym z prężniej działających DLP kierował w parafii św. Maksymiliana w nowohuckich Mistrzejowicach ks. Kazimierz Jancarz, który organizował tam m.in. czwartkowe Msze za Ojczyznę. Z duszpasterstwem tym był związany ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski. Często opiekę nad DLP sprawowali także księża zakonnicy. DLP przede wszystkim pogłębiały świadomość chrześcijańską; ich członkowie poznawali katolicką naukę społeczną, papieskie encykliki, aktualności z życia gospodarczego i społecznego. W ramach DLP organizowano od 1982 Ogólnopolską Pielgrzymkę Ludzi Pracy, która w 3. sobotę i niedzielę IX każdego roku wyruszała (i wyrusza) na Jasną Górę. DLP organizowały pielgrzymki także do innych miejsc kultu religijnego. Choć wszystkie one miały charakter religijny, pozwalały zarazem pracownikom, szczególnie tym zrzeszonym w „S”, na zamanifestowanie jedności i starań w walce o wolność, godność człowieka pracy i prawa pracownicze. Przeciwko DLP protestowały niejednokrotnie władze państwowe, traktując ich działalność jako zagrożenie w sferze wpływu na środowiska robotnicze. DLP prowadziły ponadto działalność samokształceniową, budowały poczucie wspólnoty w kręgu wartości chrześcijańskich, wywierały pozytywny wpływ na życie religijne, społeczne, rodzinne, zawodowe i polityczne. przy kościele Matki Boskiej Bolesnej w Poznaniu, współorganizatorka niezależnej akcji oświatowej w środowisku rolników indywidualnych, współorganizatorka pomocy dla represjonowanych i ich rodzin, zaangażowana w grupę kościelnej straży porządkowej pełniącą dyżury przy grobie ks. Jerzego Popiełuszki.
1986–1989 pracownik biblioteki Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Maszyn Pakujących w Poznaniu. 1987–1989 w SW, uczestniczka manifestacji niezależnych w Poznaniu. 22–23 VIII 1988 wsparcie strajku na terenie HCP, uczestniczka Strajkowego Porozumienia Grup Opozycyjnych, wydającego i kolportującego okolicznościowe ulotki i prasę, m.in. „Poznański Biuletyn Strajkowy”. 1988–1989 pośredniczka w kontaktach TZR „S” w Lesznie z poznańskimi działaczami SW i „S”, współorganizująca wsparcie dla powstających struktur związkowych na ziemi leszczyńskiej oraz druk w poznańskiej drukarni SW pisma „Solidarność Leszczyńska”. Członek-założyciel Komitetu „S” w Ośrodku Badawczo-Rozwojowym Maszyn Pakujących w Poznaniu. 1987–1989 współorganizatorka i uczestniczka protestów przeciw budowie elektrowni atomowej w Klempiczu. 1988–1990 członek Komitetu Okręgowego PPS w Poznaniu. IV 1989 uczestniczka I Kongresu PPS, wybrana do Rady Naczelnej. Wystąpiła z PPS w proteście przeciw rosnącym wpływom b. członków PZPR.
Wielokrotnie zatrzymywana, rewidowana i przesłuchiwana przez SB, m.in. VIII 1985 zatrzymana po rewizji w mieszkaniu rodziców, w trakcie której funkcjonariusze SB znaleźli egz. Solidarności Walczącej, ulotek i znaczków.
1990–1994 kustoszka w Archiwum PAN w Poznaniu, 1994–1997 researcherka w Radio Merkury tamże, 1997–1999 kierownik Ośrodka Wspierania Przedsiębiorczości przy Powiatowym Urzędzie Pracy tamże, 2000–2006 kierownik Referatu Gromadzenia, Opracowania i Obsługi Magazynów Oddziału IPN tamże, 2006–2007 główny specjalista ds. ochrony informacji Poczty Polskiej w Warszawie, od 2008 pełnomocniczka marszałka ds. ochrony informacji niejawnych, z-ca dyr. Dep. Organizacyjnego i Kadr w Urzędzie Marszałkowskim w Poznaniu.
Odznaczona Medalem Solidarności Walczącej (2011).
Od 24 X 1988 rozpracowywana przez Wydz. V KW MO w Poznaniu w ramach SOS krypt. Mewa.