Encyklopedia Solidarności

Wiesław Kamiński, ur. 3 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1949 we Włodawie. Absolwent Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, kierunek fizyka na Wydz. Matematyki, Fizyki i Chemii (1972), doktorat (1977), habilitacja (1992), profesura (1996).

1968–1973 członek ZSP, 1970–1973 wiceprzew. Rady Uczelnianej ds. nauki. 1971–1973 przew. Komitetu Koordynacyjnego Kół Naukowych Fizyków. 1975–1980 przew. Uczelnianej Rady Młodych Pracowników Nauki SZSP.

Od 1972 pracownik akademicki UMCS (asystent, nast. adiunkt, prof.), od 1976 członek Senatu UMCS kilku kadencji. 1978–1980 wykładowca Wydz. Filozoficznego KUL.

Od 1975 zaangażowany w akcję dostarczania Biblii na teren ZSRR; od 1976 kolporter wydawnictw niezależnych.

Od IX 1980 w „S”, X–XII 1980 członek Uczelnianego Komitetu Założycielskiego UMCS, koordynator zespołu ds. organizacyjnych, przew. koła w Instytucie Fizyki, X 1980–V 1981 członek MKZ Regionu Środkowo-Wschodniego, II–IV 1981 współinicjator i członek nieformalnej grupy doradców z UMCS przy przew. regionu Janie Bartczaku, odpowiedzialny za przygotowanie programu działania organizacji zakładowych „S”, III 1981 członek RKS, odpowiedzialny za łączność z komitetami strajkowymi niższego szczebla oraz organizator sieci tajnych łączników na wypadek stanu wyjątkowego, IV–V 1981 delegat, koordynator zespołu organizacyjnego, współprowadzący obrady I WZD Regionu Środkowo-Wschodniego, IX–X 1981 delegat na I KZD, przew. delegacji Regionu Środkowo-Wschodniego, od X 1981 członek Krajowej Komisji Rewizyjnej, IX 1981 sygnatariusz deklaracji założycielskiej KSN, X–XII 1981 działacz Lubelskiego Oddziału Klubów Służby Niepodległej.

13 XII 1981 internowany, osadzony w Ośr. Odosobnienia we Włodawie i w Lublinie (organizator akcji samokształceniowej internowanych Uniwersytet pod Celą), 30 IV 1982 zwolniony.

1982 współpracownik pisma podziemnego „Miesięcznik. Opinie, komentarze, analizy” (publikował pod ps. Andrzej Pilecki). 1983–1988 członek grupy ekspertów TZR przygotowującej program działania regionalnej „S”, wykładowca podziemnej Wszechnicy Związkowej, kolporter wydawnictw podziemnych. 1984 współtwórca Studium Katolickiej Nauki Społecznej przy Kurii Biskupiej w Lublinie. 1984–2005 wykładowca na Wydz. Filozoficznym KUL. 1988 uczestnik spotkania niemieckiej i polskiej niezależnej młodzieży na zamku Wambach w RFN.

1986–1996 członek Amerykańskiego Towarzystwa Fizycznego, 1986–1990 konsultant Komitetu Wolności Naukowców.

1991–2002 współzałożyciel i redaktor pisma „Wiadomości Uniwersyteckie” (UMCS). 1993–2005 kierownik Zakładu Systemów Złożonych w Instytucie Fizyki UMCS. 1998–2005 prof. w Wyższej Szkole Zarządzania i Administracji w Zamościu, kierownik Katedry Inżynierii Wiedzy. 2005–2019 kierownik Zakładu Układów Złożonych i Neurodynamiki, od 2019 Katedry Systemów Inteligentnych w Instytucie Informatyki UMCS. 2005–2008 rektor UMCS, przew. Komisji Rewizyjnej KRASP. 2007–2008 członek zespołów doradczych przy ministrze nauki i szkolnictwa wyższego. 2009–2014 prof. zw. w Wyższej Szkole Ekonomii i Innowacji w Lublinie. 2011–2014 członek, nast. przew. Komitetu Polityki Naukowej I kadencji. 2012–2019 członek Polskiej Komisji Akredytacyjnej. 2016–2019 przew. Zespołu Nauk Ścisłych.

Od 1972 członek Polskiego Towarzystwa Fizycznego, 1983–1987 członek Głównej Komisji Rewizyjnej, 2010–2013 prezes, od 2014 przew. Sądu Koleżeńskiego. Od 1993 współzałożyciel, 1993–2005 przew. Komisji Rewizyjnej Regionalnej Izby Gospodarczej w Lublinie. Od 1993 członek i założyciel Towarzystwa Witkacyjańskiego. Od 1995 członek czynny Towarzystwa Naukowego KUL. Od 1993 członek Lubelskiego Towarzystwa Naukowego (1999–2007 przew. Wydz. III Nauk Matematyczno-Fizyczno-Chemicznych). 2003–2007 Komitetu Fizyki PAN, od 2004 Komitetu Historii Nauki i Techniki PAN. 2010–2012 Rady Konsultacyjnej ds. Społeczeństwa Informacyjnego przy Marszałku Województwa Lubelskiego. 2010–2012 ekspert programów Wrota Lubelszczyzny i Sieć Szerokopasmowa Polski Wschodniej – województwo lubelskie. 2010–2013 członek Komitetu Wykonawczego Europejskiego Towarzystwa Fizycznego. Od 2011 członek Zarządu Towarzystwa Instytutu Europy Środkowo-Wschodniej w Lublinie.

Autor, współautor i redaktor 7 książek, autor ponad 190 art. naukowych.

1990–1994 członek i założyciel, 1992–1994 przew. Zarządu Lubelskiego Oddziału KLD.

Od 2016 na emeryturze, nadal czynny zawodowo.

Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1996) i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2002).

5 X 1983–24 I 1984 rozpracowywany przez TW Stasi (NRD) o krypt. Harald-Engel; 24 XI 1987–23 VIII 1989 rozpracowywany przez Wydz. III WUSW w Lublinie w ramach KE krypt. Cichy II.

Marcin Dąbrowski