Encyklopedia Solidarności Szczeciński Wojciech - Biogramy -

Szczeciński Wojciech, ur. 16 XII 1943 w Łodzi. Absolwent Technikum Włókienniczego nr 1 tamże (1962).

1962–1984 pracownik Zakładów Przemysłu Pończoszniczego Feniks tamże.

I 1981 założyciel i przew. Komisji Zakładowej „S” w ZPP „Feniks”, od 7 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. do VII 1981 przew. TKZ „S”.

12/13 XII – 24 XII 1981 internowany, przetrzymywany w Ośr. Odosobnienia w Łęczycy, odmówił podpisania deklaracji lojalności. Po wyjściu z internowania uczestniczył w uroczystościach i spotkaniach środowisk solidarnościowych, m.in. patriotycznych mszach w kościele oo. Jezuitów w Łodzi, skąd odbierał prasę podziemną (m.in. „Baza”, „Głos Łodzi”, „Biuletyn Łódzki”, „Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Walcząca” – ponad 30 tytułów), którą rozprowadzał w środkach komunikacji, na klatkach schodowych bloków mieszkalnych oraz w miejscu pracy. Kolportował także książki, ulotki, plakaty oraz znaczki. Po wyjściu z Ośr. Odosobnienia Jerzego Drygalskiego nawiązał z nim współpracę w zakresie kolportażu prasy związkowej, książek i ulotek. Uczestnik manifestacji patriotycznych.

14 II 1984 organizator strajku ekonomicznego w ZPP Feniks, VIII 1984 zwolniony z pracy pod pretekstem likwidacji stanowiska. Szykanowany przez SB, nie mógł znaleźć zatrudnienia w zakładach państwowych. IX 1984–1989 zatrudniony w prywatnym zakładzie dziewiarskim. Wielokrotnie zabierany przez SB na przesłuchania z miejsca pracy (ok. 10 razy).

Pięciokrotnie odmówiono mu wydania paszportu w zw. z planowanymi odwiedzinami chorej matki. 1990 przywrócony do pracy w ZPP Feniks na podst. orzeczenia Społecznej Komisji Pojednawczej. Od 2003 na emeryturze.

Wyróżniony medalem „O Niepodległość Polski i Prawa Człowieka 13 XII 1981 – 4 VI 1989” (2007), Krzyżem Wolności i Solidarności (2015).

1983–1986 inwigilowany przez Wydz. III WUSW w Łodzi w ramach SOR krypt. Dostawca.

Wiesław Maciejewski