Kurski Jarosław
Kurski Jarosław, ps. Bartosz, ur. 18 VII 1963 w Gdańsku, ukończył III LO tamże. Z poznanymi w szkole Piotrem Szczudłowskim, Wiesławem Walendziakiem i Janem Ebertem autor antykomunistycznych napisów na murach, po wyborze kard. Karola Wojtyły na papieża autor szkolnej gazetki ściennej, w proteście przeciwko zatrzymaniu uczniów w szkole w trakcie transmisji uroczystości z udziałem Jana Pawła II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. podczas wizyty w PRL rozdawał uczniom wstążeczki w barwach watykańskich (biało-żółtych) oraz współautor dwóch gazetek ściennych z napisem „Ojcze Święty, prowadź nas do wolności”, uczestnik kół samokształceniowych Aleksandra Halla; 1979 związał się z RMP, kolporter bibuły, uczestnik akcji ulotkowych i demonstracji 11 XI i 3 V (1979 i 1980).
W okresie „S” współtwórca i członek zawiązanego 12 XI 1980 na wiecu w III LO w Gdańsku Tymczasowego Komitetu Założycielskiego Parlamentu Szkolnego, od 16 XI Ruchu Młodzieży Szkolnej, 17 XII jako uczestnik spotkania z ministrem oświaty i wychowania Krzysztofem Kruszewskim przedstawił mu listę postulatów ruchu uczniowskiego. I 1981 w wyniku demokratycznych wyborów przew. parlamentu szkolnego, organizator spotkań z przedstawicielami „S”, m.in. Anną Walentynowicz i Andrzejem Gwiazdą, członek grupy przygotowującej pismo parlamentu „Topolówka”, sekretarz redakcji gazety „Uczeń. Niezależne Pismo Młodzieży Szkolnej”.
16 XII z W. Walendziakiem i J. Ebertem drukarz i kolporter ulotek w centrum miasta tuż po pacyfikacji stoczni. Współorganizator w III LO akcji ulotkowych, cichych przerw, na których młodzież ubierała się na czarno, w miesięcznice wprowadzenia stanu wojennego uczestnik m.in. protestów ulicznych. 14 III 1983, podczas jednego z nich, pod pomnikiem Poległych Stoczniowców pobity i osadzony w areszcie przy ul. Kurkowej, 26 V 1983 zwolniony. Jako absolwent III LO inicjator wznowienia „Biuletynu Informacyjnego Topolówka” („BIT”) jako regularnej gazety, której pierwszy numer ukazał się 17 IX 1982. Redaktor pierwszych 4 nr., drukarz pisma (w piwnicy mieszkania Wojciecha Turka i mieszkaniu J. Eberta), do III 1983 kolporter. X 1982 student UG na Wydziale Prawa, dyplom na UMK w Toruniu (1989). Członek redakcji podziemnej gazety „Solidarność. Pismo Regionu Gdańskiego” (1986–1989).
Na przełomie lat 70. i 80. członek 1. Wodnej Drużyny Harcerskiej, która po VIII 1980 włączyła się w ramach niezależnego Kręgu Instruktorów Harcerskich im. Andrzeja Małkowskiego w odnowę Związku Harcerstwa Polskiego w duchu przedwojennych wartości i tradycji polskiego skautingu, nast. instruktor KIHAM, a po jej rozwiązaniu niejawnego i antykomunistycznego Ruchu Harcerskiego. Jeden z liderów białej służby harcerskiej w trakcie wizyty Jana Pawła II w Trójmieście w 1987 zajmującej się sprawami porządkowymi, opiekuńczymi, organizacyjnymi; współorganizator pomocy harcerskiej dla strajkujących stoczniowców w V 1988. Jeden z inicjatorów powołania ZHR. 1987–1989 korespondent hiszpańskiej agencji EFE, 1989–1991 dziennikarz „Tygodnika Gdańskiego”, 15 X 1989 – 31 VII 1990 rzecznik prasowy Lecha Wałęsy, od 1992 dziennikarz „Gazety Wyborczej”, od 2007 pierwszy z-ca jej redaktora nacz. Autor książek, m.in.: Wódz (1991), Jan Nowak Jeziorański. Emisariusz Emisariusz „Emisariusz”, podtytuł: „Biuletyn Informacyjny VIII LO”, pismo Koła Oporu VIII LO w Gdańsku, wydawane przez Wydawnictwo Grupy Młodzieży Niezależnej Kierunki 20 I 1984 – 16 X 1985. wolności (2005) oraz Pokój z widokiem na historię. Biografia intelektualna Raymonda Arona (2005).
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Francuskiego Orderu Legii Honorowej (2013) i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2014).