Tybulczuk Wit
Wit Tybulczuk, ur. 28 V 1942 w Tyszowcach k. Tomaszowa Lubelskiego. Absolwent Akademii Medycznej w Lublinie, Wydz. Lekarski (1966).
1966–1968 lekarz w szpitalu w Łańcucie, 1968–1970 w Przychodni Obwodowej tamże, 1970–1981 otorynolaryngolog przyzakładowej przychodni Łańcuckiej Fabryki Śrub w Łańcucie, 1981–1989 w Przychodni Obwodowej/Zespół Opieki Zdrowotnej tamże.
Od IX 1980 w „S”; przew. KZ „S” w Zespole Opieki Zdrowotnej w Łańcucie. VI–IX 1981 delegat na I WZD Regionu Rzeszowskiego, współprzew. obrad (z Kazimierzem Ferencem i Tadeuszem Kensym); od VI 1981członek Prezydium ZR.
Po 13 XII 1981 współorganizator struktur podziemnych „S” w Łańcucie i Soninie oraz pomocy dla rodzin internowanych (gł. finansowej, ze środków zbieranych podczas spotkań duszpasterstwa rolników w Soninie). 1982–1989 współtwórca i uczestnik działalności apteki Samarytanin w Łańcucie z lekami pozyskiwanymi dzięki pomocy z zagranicy. 1982–1989 uczestnik kolportażu i akcji ulotkowych w ramach struktur RKW „S” Rzeszów w Łańcucie i Soninie. 1982–1988 prowadził wykłady w ramach duszpasterstwa rolników m.in. w Soninie i Zarzeczu k. Przeworska. Od 1984 członek Bractwa Trzeźwości w Soninie. Wielokrotnie zatrzymany i przesłuchiwany przez SB w Łańcucie i Rzeszowie, szykanowany w miejscu pracy.
1989 uczestnik odtwarzania struktur „S” w Łańcucie. 7 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1989 sygnatariusz Deklaracji Komitetu Obywatelskiego przy RKW „S” Regionu Rzeszowskiego, od 27 VI 1989 członek prezydium KO w Rzeszowie. 1990–1994 dyr. Wydz. Spraw Społecznych UW w Rzeszowie i Lekarz Wojewódzki. 1994–2007 kierownik Przychodni Obwodowej w Łańcucie. 2001 kandydat do Sejmu RP z listy KW WAK. Od 2007 na emeryturze. 2007–2018 lekarz Przychodni Obwodowej w Łańcucie.
Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (2020), Krzyżem Wolności i Solidarności (2022).
17 XII 1981–21 IX 1989 rozpracowywany przez Wydz. III/V KWMO/WUSW Rzeszów/ p. III RUSW Łańcut w ramach KE krypt. Klon/ krypt. Lancet.