Front Robotniczy
„Front Robotniczy”, podtytuł „Pismo na Rzecz Samorządności Robotniczej”, wydawane 12 VIII 1984 – VI 1986 w Warszawie dzięki pomocy finansowej Zjednoczonego Sekretariatu IV Międzynarodówki; w n-rze 9 (1985) drugi podtytuł: „Pismo uczestniczy w Porozumieniu Prasowym Opozycji Robotniczej”, nr 12 (1985) z podtytułem: „Pismo Grup Politycznych Porozumienia Opozycji Robotniczej Regionu Mazowsze”, nr 13 (1986) „Pismo Porozumienia Opozycji Robotniczej «Solidarność»”. Ukazało się 13 n-rów (w tym podwójne), obj. 4–12 s., pocz. format A5, nast. A4, druk na powielaczu i offsecie, nakł. 500–1 tys. egz.; wychodziło nieregularnie. W redakcji: Robert Dymkowski (ps. Eder), Tomasz Szczepański (ps. Sergiusz Nicki), Piotr Frączak (ps. Połtawski), Michał Jerzewski, Zbigniew Idziakowski (od 1986); na kształt pisma wywierał też wpływ Stefan Piekarczyk, przedstawiciel Zjednoczonego Sekretariatu IV Międzynarodówki w Polsce, uczestniczący niekiedy w pracach redakcyjnych. Pocz. redakcja była samodzielna, od 1985 stała się częścią, a pismo organem Porozumienia Prasowego Opozycji Robotniczej, organizacji o charakterze trockistowskim. Publikowano artykuły o tematyce ogólnopolitycznej i społecznej, przedruki z prasy zakładowej, poruszano zagadnienia międzynarodowe, m.in. solidaryzowano się ze strajkami robotników w Wielkiej Brytanii. W 1986 pismo przestało wychodzić z powodu rozpadu PPOR. Kolportowane przez członków POR, gł. w Warszawie i na Górnym Śląsku. Niewielką liczbę egz. przekazywano do redakcji „Robotnika” w ramach wymiany prasowej.