Gorzowskie Dni Kultury Chrześcijańskiej
"Gorzowskie Dni Kultury Chrześcijańskiej" (1986-1989), po raz pierwszy zostały zorganizowane w 1984 przez gorzowski KIK pod patronatem bp. ordynariusza Wilhelma Pluty, we współpracy z Kurią Biskupią, gorzowskim Duszpasterstwem Akademickim oraz Regionalną Komisją Wykonawczą „Solidarność” w Gorzowie Wlkp. Od tego czasu organizowane były co roku. Po śmierci bp. W. Pluty (22 I 1986) GDKCh patronował wikariusz generalny bp Paweł Socha, następnie bp ordynariusz Józef Michalik.
W kolejnych latach organizowane były pod hasłami: *6-13 V 1984 – „Kościół współtwórcą kultury w Polsce”, *21-28 IV 1985 – „Żyjemy dziś, by tworzyć jutro”,
*13-20 IV 1986 – „Krzyż jest naszym znakiem”, *22 II – 1 III 1987 – „Dojrzewanie do wolności”, *21-28 II 1988 – Rok Maryjny i refleksje o nauczaniu Jana Pawła II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. podczas III pielgrzymki do Polski, *2-9 IV 1989 – „Pojednanie”. Na tematy związane z przyjętymi hasłami wiodącymi wypowiadali się biskupi diecezji gorzowskiej, a także m.in. o. Rufin Abramek, ks. Witold Andrzejewski, ks. Adam Boniecki, dr Maria Braun-Gałkowska, ks. prof. Mieczysław Brzozowski, ks. prof. Zdzisław Chlewiński, ks. prof. Michał Czajkowski, ks. prof. Bohdan Częszcz, o. Hubert Czuma, ks. Henryk Dworak, ks. dr Stanisław Gręś, red. Józefa Hennelowa, o. K. Kasznica, ks. Paweł Kądziela, Stefan Kisielewski, ks. Jan Kłoczowski, prof. Jerzy Kłoczowski, o. Józef Koszarny, ks. doc. Jan Krucina, ks. bp Marian Błażej Kruszyłowicz, red. Bogumił Luft, ks. inf. Mieczysław Marszalik, ks. Janusz Pasierb, prof. Stanisław Pater, o. Tomasz Pawłowski, ks. Tadeusz Salwa, ks. prof. T. Siudy, prof. Stanisław Stomma, red. Ewa Szumańska, Andrzej Wielowieyski, Stefan Wilkanowicz, prof. Janusz Ziółkowski.
W programach artystycznych DGKCh występowały chóry katedralny pod dyrekcją S. Węgrzyna i parafii Świętego Krzyża w Gorzowie pod dyr. Leszka Skibińskiego, zespoły wokalne z Klenicy k. Zielonej Góry, Wyższego Seminarium Duchownego w Gościkowie-Paradyżu oraz ss. urszulanek z Pniew. Ten ostatni zaprezentował ''Akatyst do Najświętszej Marii Panny'' z liturgii Kościoła Wschodniego. W 1984 wykonano program ''Polskie pieśni wojskowe'' przygotowany przez Jana Bukowskiego oraz chór i orkiestrę pod dyrekcją S. Węgrzyna, Halina Mikołajska przedstawiła ''Tryptyk Maryjny'', Ludwina Nowicka recytowała poezje ks. Jana Twardowskiego. W 1986 aktorzy Teatru im. Juliusza Osterwy w Gorzowie przedstawili ''Psalmy przyszłości'' Zygmunta Krasińskiego, w 1988 program pt. ''Matka i Syn'', w 1989 ''Dziady katyńskie'', w 1987 Danuta Michałowska ''Słowo o Karolu Wojtyle'' oraz ''Apokalipsa''. Były też spotkania autorskie z poetami Wiktorem Woroszylskim (1985), Ryszardem Krynickim (1985), ks. Januszem Pasierbem (1987). W 1984 prezentowano wystawę sztuki sakralnej w tzw. Białym Kościele w Gorzowie – grafika Antoniego Gołębniaka z Poznania.
Od 1985 GDKCh spotkania z zaproszonymi prelegentami odbywały się także poza Gorzowem – w Międzyrzeczu, Skwierzynie, Kostrzynie n. Odrą, Strzelcach Krajeńskich i Lipkach Wielkich oraz w Wyższym Seminarium Duchownym w Gościkowie-Paradyżu. Od 1985 sekcja terenowa KIK w Trzcielu organizowała Dni Kultury Chrześcijańskiej we własnym zakresie.
GDKCh cieszyły się dużym powodzeniem wśród gorzowian.