Komitet Pomocy Represjonowanym w Głogowie
Komitet Pomocy Represjonowanym w Głogowie, powstał w I 1982, działał do pocz. 1986. Założycielami byli Jerzy Czarnecki, Elżbieta Matusiak i Zbigniew Starzyński, którzy skupili wokół siebie grupę kilkunastu współpracowników. Na pierwszym spotkaniu organizacyjnym obecni byli działacze „S” z głogowskich zakładów pracy, którzy otrzymali zadanie organizowania i udzielania pomocy rodzinom internowanych, aresztowanych oraz zwalnianych z pracy za działalność związkową członków „S”. KPR od pocz. istnienia stale współpracował z Prymasowskim Komitetem Pomocy Represjonowanym w Warszawie i z Archidiecezjalnym Komitetem Pomocy Charytatywnej we Wrocławiu. W PKPR Beata i Piotr Godlewscy byli odpowiedzialni za udzielanie bezpośredniej pomocy dla Zagłębia Miedziowego i utrzymywanie kontaktu z członkami KPR w Głogowie. Członkowie i współpracownicy KPR zbierali w terenie informacje o represjonowanych i sytuacji materialnej ich rodzin, nast. sporządzone listy rodzin wymagających wsparcia przekazywali do PKPR i AKPCh, potem zajmowali się organizacją przewiezienia lub przesłania odzieży, żywności i pieniędzy potrzebującym. Napływającą z Warszawy i Wrocławia materialną i finansową pomoc lokowano w głogowskich parafiach, skąd dystrybucją na terenie Zagłębia Miedziowego zajmowali się członkowie i współpracownicy KPR w Głogowie. Na cele charytatywne prowadzono też zbiórki darów i pieniędzy wśród społeczeństwa Głogowa. Obok działalności charytatywnej KPR zajmował się również pomocą prawną w toczących się procesach politycznych i angażowaniem do nich adwokatów, udzielaniem porad prawnych robotnikom zwalnianym z pracy po strajku w Huty Miedzi Głogów w Żukowicach, karanym obniżeniem wynagrodzenia, pozbawianym nagród i premii. Rozprowadzano także wzory wniosków do Komisji Odwoławczej ds. Pracy przy Naczelniku Miasta Głogowa, a członkowie KPR obecni byli na rozprawach i procesach. Gromadzili również dokumenty z tych procesów. Z biegiem czasu charytatywna działalność KPR zanikała, a zdobyte kontakty i rozwijający się kolportaż z Warszawą i Wrocławiem spowodowały ukierunkowanie członków Komitetu na inne sfery działalności opozycyjnej. Część osób na pocz. 1986 zaangażowała się w działalność KIK oraz Bractwa Oblatów św. Brygidy Dom Głogów.