Encyklopedia Solidarności

Międzyzakładowy Robotniczy Komitet Samoobrony Społecznej NSZZ „Solidarność”, zawiązane II/III 1982 porozumienie warszawskich zakładów pracy. Powstał przez rozszerzenie utworzonego pod koniec XII 1981 Robotniczego Komitetu Samoobrony Społecznej „S” Huty Warszawa, którego inicjatorem był Edward Mizikowski, pracownik Huty, przy współudziale Zbigniewa Romaszewskiego.

Celem RKSS była pomoc ofiarom represji i ich rodzinom, organizowanie protestów przeciwko wprowadzeniu stanu wojennego oraz przekazywanie informacji nt. bieżącej sytuacji. Z organizacją utrzymywali kontakty ukrywający się Zofia i Zbigniew Romaszewscy oraz Jarosław Kaczyński, który w pierwszych dniach stanu wojennego przedostał się do strajkującej Huty Warszawa. Organem RKSS było pismo „Głos Wolnego Hutnika” (13 I – 23 II 1982, główny twórca: publicysta Andrzej Machalski).

Pod koniec II 1982 E. Mizikowski nawiązał kontakt z Jerzym Bogumiłem z Centrum Naukowo-Produkcyjnego Materiałów Elektronicznych oraz Romanem Bielańskim z Zakładów Mechanicznych Ursus, czego rezultatem było przekształcenie się RKSS w MRKSS. MRKSS domagał się uwolnienia internowanych, zniesienia stanu wojennego, przywrócenia prawa do legalnego działania „S” oraz podpisania przez władze nowego porozumienia ze statutowymi władzami „S”. Organ prasowy MRKSS „Głos Wolnego Robotnika” był kontynuacją „Głosu Wolnego Hutnika”, dlatego jego numeracja zaczynała się od nr. 7 (ukazało się po kilkanaście nr. „GWH” i „GWR”). W IV 1982 przywódcy MRKSS nawiązali kontakt z przedstawicielami Porozumienia CDN, czego skutkiem było połączenie obu struktur i powstanie 24 IV 1982 MRKS.

Jan Olaszek