Ośrodek Odosobnienia dla Internowanych we Wronkach
Ośrodek Odosobnienia dla Internowanych we Wronkach; funkcjonował 13 XII 1981 – 5 I 1982 w ZK we Wronkach (1945-1956 przetrzymywano tu więźniów politycznych) w przystosowanym budynku po dawnym AŚ; kierownik: kpt. Kawka, który pełnił też funkcję wychowawcy. Internowano tu 44 działaczy „S” z woj. pilskiego (w tym Eligiusza Naszkowskiego, 16-22 XII 1981). 31 XII 1981 zwolniono 2 internowanych, 42 pozostało do 5 I 1982. 16 XII 1981, w rocznicę Grudnia ’70, odbyła się pierwsza manifestacja internowanych: o godz. 17.00 odśpiewano hymn państwowy; 17 XII na wieść o tragedii w KWK Wujek W. Jordan, S. Sorgowicki, A. Gawroch zaczęli nosić czarne opaski na znak żałoby (zareagowali również więźniowie kryminalni, którzy w swoich pawilonach uderzali naczyniami w kraty i drzwi oraz skandowali: „Solidarność”); w związku z tymi wystąpieniami funkcjonariusze więzienni oraz SB z Wągrowca i Piły przeprowadzili przesłuchania internowanych.
25 XII 1981 oraz 1 i 3 I 1982 na żądanie internowanych zezwolono im na udział w mszach św. w więziennej kaplicy, odprawianych przez kapelana ZK ks. Jana Chrzanowskiego, umożliwiono także skorzystanie ze spowiedzi; od 29 XII 1981 zezwolono na wizyty rodzin (w obecności funkcjonariuszy SB i Straży Więziennej). Stanisławowi Nowickiemu udało się sporządzić i przekazać na zewnątrz listę internowanych we Wronkach, nast. rozpowszechnioną dzięki ks. Stanisławowi Styrnie, proboszczowi parafii św. Rodziny w Pile. Marian Małecki i Edwin Klessa sporządzili zapiski – pamiętniki (opublikowane późn. w podziemnym piśmie „Solidarność w Pile – Lech” oraz w 2006 w publikacjach historycznych o podziemnej „S”).
5 I 1982 wszystkich internowanych działaczy „S” przewieziono do Ośr. Odosobnienia w Gębarzewie k. Gniezna, Ośrodek w ZK Wronki zlikwidowano.