Ruch Społeczeństwa Alternatywnego
Ruch Społeczeństwa Alternatywnego, grupa o charakterze neoanarchistycznym, formalnie działająca od momentu wydrukowania manifestu Ruchu Społeczeństwa Alternatywnego. Napisali go w VI 1983 Janusz P. Waluszko i Wojciech Jankowski, podpisali również Cezary Waluszko i Krzysztof Skiba. Nazwa grupy była jednocześnie jej programem: ruch – jako luźna forma organizacji, społeczeństwa – ponieważ celem nie było zdobycie władzy politycznej, alternatywnego – co oznaczało sprzeciw wobec istniejącej rzeczywistości. RSA wywodził się ze środowiska młodzieży szkolnej I LO w Gdańsku, skupionego wokół pisma „Gilotyna”, wydawanego w 1982 pod zmienionym tytułem „Podaj Dalej”.
Po 13 XII 1981 grupa pocz. weszła w skład struktur podziemnej „S”, jednak po zorganizowaniu w Gdańsku samodzielnej demonstracji pod szyldem „S” Wybrzeża 13 VI 1982 współpraca młodzieży z RKK „S” załamała się, co przyczyniło się do dalszej radykalizacji postaw i podjęcia decyzji o samodzielnej działalności. 10 IX 1983 ukazał się 1. nr dwutygodnika „Homek” (nast. miesięcznik i nieregularnik), zaczął działać regularnie klub dyskusyjny. Od wiosny 1984 członkowie RSA organizowali demonstracje uliczne oraz akcje ulotkowe wymierzone przeciw przymusowi służby wojskowej.
Latem 1984 z inicjatywy RSA powstało Porozumienie Grup Niezależnych Porozumienie Grup Niezależnych Porozumienie Grup Niezależnych (PGN), podziemna organizacja działająca w Poznaniu, powołana w porozumieniu ze Zbigniewem Styblem z Porozumienia Grup Niezależnych „Wolność” w Gdańsku, po spotkaniu w Białogórze w VIII 1986. Wolność, w ramach którego współorganizowano demonstracje 1 V i 13 XI 1985. W tym okresie po raz pierwszy członkowie ruchu wystąpili publicznie z czarnymi flagami, będącymi ich znakiem rozpoznawczym. W VII 1985 z inspiracji RSA odbył się pierwszy „zlot młodzieży wegetującej” – Hyde Park w Złotej Górze, w którym udział wzięło ok. 200 osób. Akcja ulotkowa przeprowadzona na ulicach kilku miast, w tym na koncertach w Jarocinie i Mrągowie oraz wywiad wydrukowany na łamach „Przeglądu Politycznego” przyczyniły się do wzrostu popularności Ruchu, którego autonomiczne grupy pojawiły się w Szczecinie i Poznaniu.
Po 1986 formuła RSA jako ruchu anarchistycznego okazała się zbyt radykalna. Część młodzieży zaczęła angażować się w pacyfistyczny Ruch WiP, inni preferowali formy apolityczne, takie jak kontrkulturowa Formacja Tranzytoryjna Totart. W V i VI 1988 RSA, Totart i część anarchistyczna WiP utworzyły Międzymiastówkę Anarchistyczną. Działacze RSA zaangażowali się w protesty ekologiczne, m.in. przeciwko budowie elektrowni jądrowej w Żarnowcu.
Po 1989 RSA nie zaprzestał działalności, uznając, że nowy system ABC, system ABC, system w „S” Regionu Małopolska, trójpoziomowy, hierarchiczny system kolportażowo-informacyjny, dający możliwość szybkiego obiegu informacji pomiędzy poszczególnymi ogniwami Związku (od centrali do każdej KZ); opracowany przez zespół pracowników Krakowskiego Biura Projektów Budownictwa Komunalnego pod kierunkiem Bolesława Śliwińskiego. na ma nic wspólnego z ideałami pierwszej „S” i jej programem Samorządnej Rzeczypospolitej. Szacuje się, że w RSA działało w różnych okresach łącznie ok. 50 os. 1983–1990 RSA miał 7 przywódców, tzw. prowadzących: Janusz P. Waluszko, Wojciech Jankowski, Cezary Waluszko, Krzysztof Skiba, Zbigniew Stybel, Wojciech Mazur i Edwin Naruszewicz.