Strajk w Żyrardowie
Strajk w Żyrardowie, trwał 12 X – 4 XI 1981. W zw. z fatalnym zaopatrzeniem rynku w woj. skierniewickim na pocz. X 1981 Oddział „S” w Żyrardowie Regionu Mazowsze ogłosił zamiar rozpoczęcia strajku ostrzegawczego w przypadku nieprzybycia 12 X delegacji rządowej na planowane rozmowy. Negocjacje doszły do skutku, ale nie przyniosły oczekiwanych efektów, wobec czego proklamowano strajk. 12 X protest podjęły Żyrardowskie Zakłady Tkanin Technicznych, dzień późn. dołączyły się in. zakłady Żyrardowa. Strajk został proklamowany wbrew stanowisku władz krajowych i regionalnych (ZR Mazowsze) „S”, które starały się nie dopuszczać do wybuchu kolejnych protestów lokalnych. Strajkujący wysunęli 16 postulatów dot. poprawy zaopatrzenia; m.in. żądali dostarczenia do sklepów towarów w ilości umożliwiającej pełną realizację kartek reglamentacyjnych, sprawiedliwego podziału żywności na wszystkie województwa, pełnego zaopatrzenia aptek i przychodni, prawa do kontroli dystrybucji żywności i jawności rozdzielników oraz wyciągnięcia konsekwencji w stosunku do osób odpowiedzialnych za problemy zaopatrzeniowe miasta. 15 X protest został poparty przez ZR Mazowsze, nast. również KK. 27 X do strajkujących przybył Lech Wałęsa, 28 X „S” w całym kraju przeprowadziła 1 godzinny strajk ostrzegawczy. Po jego zakończeniu prezydium KK wezwało do natychmiastowego przerwania akcji strajkowych, zobowiązując się jednocześnie do przeprowadzenia działań w celu spełnienia postulatów załóg. Strajk w Żyrardowie był jednak kontynuowany. 1 XI protestujący wystosowali Apel do ludzi pracy Polski socjalistycznej, w którym m.in. powtarzali swoje postulaty. 3 XI KK udzieliła protestującym gwarancji wyegzekwowania rekompensaty utraconych w czasie strajku zarobków.