Wielkopolska Rada NSZZ „Solidarność”
Wielkopolska Rada NSZZ „Solidarność” (WR „S”). Wielkopolska Rada NSZZ „Solidarność” w Poznaniu została powołana 22 X 1986. W jej skład weszli: Wiesław Chossa z Poznania, Marek Gaul z Poznania, Jarosław Gruszecki z Piły, Anna Kałamoniak z Piły, Zdzisław Lewandowski z Poznania, Bogdan Narożny z Wrześni, Janusz Pałubicki z Poznania i Ryszard Stachowiak z Konina. Nazwiska i adresy członków WR „S” podane zostały do publicznej wiadomości w niezależnej prasie.
W opublikowanym oświadczeniu poinformowano, że WR „S” została powołana w celu „umożliwienia przejścia od działalności niejawnej do jawnej”. Jednocześnie zaapelowano o dyskusję na temat szans jawnych i pojednawczych działań „S”. Zalecono również, aby nie ujawniać „niejawnych struktur związku, a w szczególności TKZ oraz grup związkowych w zakładach pracy”. Według opinii J. Pałubickiego, dzięki jawnej działalności Rady możliwość dostępu do „S” zyskały osoby nie biorące udziału w podziemnej działalności, wzrosła też możliwość poszerzenia zasięgu działań Związku i wpływania na postępowanie władz.
Formalnie działalność WR „S” została zakazana na podstawie decyzji powziętej przez dyr. Wydziału Społeczno-Administracyjnego Urzędu Wojewódzkiego w Poznaniu 6 X 1986. Decyzja ta nie miała jednak wpływu na działalność WR „S”. Jej aktywność przejawiała się głównie poprzez wydawanie oświadczeń i komunikatów publikowanych w niezależnej prasie, przeważnie na łamach „Solidarności – Poznań” i „Obserwatora Wielkopolskiego”. Na przykład w X 1986 WR „S” zapowiedziała, że będzie „wypowiadać się w najpilniejszych sprawach obywatelskich, pracowniczych i bytowych”, za jeden z najważniejszych problemów uznała sprawę „udziału społeczeństwa w życiu publicznym naszego kraju”. WR „S” zaprotestowała także przeciwko projektowanym zmianom w ustawach dotyczących przedsiębiorstw, które zmierzały do kolejnych ograniczeń ich samodzielności. W 1987 Rada protestowała przeciwko szykanowaniu z powodów politycznych nauczycieli historii: Ireny Jegliczki, Arkadiusza Małyszki i Piotra Walerycha. Wystąpiła także w obronie osób skazywanych z powodów politycznych przez Kolegia ds. Wykroczeń. Opublikowała „Stanowisko w sprawie spółek z kapitałem zagranicznym” i zaprotestowała przeciwko aresztowaniu K. Morawieckiego i H. Łukowskiej-Karniej. W VI 1988 – wspólnie z innymi organizacjami (niejawnymi) działającymi w Poznaniu - podpisała się pod apelem o szeroki udział społeczeństwa w obchodach 32. rocznicy Poznańskiego Czerwca 1956.
Do czasu fali strajków w VIII 1988 WR „S” była jedyną jawną strukturą „S”, która funkcjonowała w Poznaniu.