Wielkopolski Komitet Obrony Więzionych za Przekonania
Wielkopolski Komitet Obrony Więzionych za Przekonania, powołano w Poznaniu 18 III 1981 w odpowiedzi na apel ogólnopolskiego KOWzP. W komunikacie WKOWzP oświadczono: „Uważamy, że niezależnie od treści zwalczanych poglądów politycznych, więzienia i procesy jako metoda walki politycznej są sprzeczne z Konstytucją demokratycznego państwa, z tradycjami największej w historii Europy tolerancji politycznej i religijnej, jakimi chlubi się nasz naród. Stoimy też na stanowisku poszanowania i przestrzegania Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka i wszystkich innych konwencji międzynarodowych podpisanych przez przedstawicieli Rządu PRL”. W skład WKOWzP weszli: Adam Pohl, Julian Zydorek, Jerzy Gaj, Grzegorz Ziętkiewicz, Piotr Kołodziejczyk, Tadeusz Koraszewski, Jerzy Piecka, Lech Dymarski, Wojciech Wołyński, Jerzy Nowak. Komitet rozpowszechniał informacje o więźniach politycznych, w zakładach pracy zbierał podpisy pod petycjami w obronie więzionych za przekonania z postulatem ich uwolnienia. Apelowano o tworzenie KOWzP w zakładach pracy, przy kołach „S” i w miejscach zamieszkania, miały one zbierać i rozpowszechniać wiadomości o uwięzionych oraz organizować akcje wysyłania protestów indywidualnych i zbiorowych.
WKOWzP wydrukował ulotki „Stanowisko KKP w sprawie więźniów politycznych”, gdzie opublikowano żądania KKP „S”, złożone stronie rządowej 30 III 1981; drukowano i kolportowano ulotki opisujące sylwetki i działalność więźniów politycznych: L. Moczulskiego, T. Stańskiego, Z. Goławskiego, J. Sychuta, K. Bzdyla, T. Jandziszaka, R. Szeremietiewa, W. Ziembińskiego. Wydano jeden nr pisma „W obronie” (1981). WKOWzP działał do 13 XII 1981.