Niezależna Grupa Non Violence
Niezależna Grupa Non Violence, ruch powstały z inspiracji o. Ludwika Wiśniewskiego, ówczesnego opiekuna Duszpasterstwa Akademickiego Dominik we Wrocławiu. Tworzyły go osoby związane z DA, m.in. Jacek Garncarz, Wacław Giermek, Tadeusz Kupczak i Jerzy Legut. Faktycznym pocz. NGNV było seminarium zorganizowane przez o. L. Wiśniewskiego w Bardzie Śląskim późną zimą 1982 dla członków Dominika. Prowadzący je Adam Stanowski zapoznał uczestników z ideologią walki bez przemocy. NGNV organizowała w salach duszpasterstwa spotkania samokształceniowe, na których wygłaszano referaty i zgłębiano problematykę non violence. Uczestniczyło w nich ok. kilkadziesiąt osób, gł. zw. z DA Dominik. Sięgano przede wszystkim do myśli Mahatmy Gandhiego, Martina Luthera Kinga (jego książka Dlaczego nie możemy czekać była gł. lekturą osób zw. z grupą) oraz filozofii chrześcijańskiej. Propagowano metody przeciwstawiania się dyktaturze stanu wojennego bez sięgania do przemocy. Jedną z form walki non violence była próba założenia przez Michała Czaplińskiego, W. Giermka i J. Garncarza legalnego Katolickiego Związku Studentów Politechniki Wrocławskiej. Miała ona na celu ukazanie fikcji prawa głoszącego wolność zrzeszania się. Po wielu próbach związku nie udało się zarejestrować. Przejawem formalizowania się grupy było wydawanie podziemnego pisma „Bez Przemocy” (1982–1983 ukazało się 6 n-rów), redagowanego przez W. Giermka i J. Leguta. Można przyjąć, że NGNV zakończyła działalność w 1983. Idea non violence była kontynuowana w latach późn., czego przejawem była m.in. akcja na rzecz uwolnienia Władysława Frasyniuka i działalność Ruchu WiP, w czym uczestniczyły także osoby wcześniej zw. z NGNV.