Biuletyn Łódzki
„Biuletyn Łódzki”, pismo wydawane od 23 XI 1982 do 28 XI 1989 jako organ fikcyjnego Robotniczego Komitetu Oporu NSZZ „S”, niezależne od podziemnych struktur związkowych. Ukazało się 131 nr. (obj. 2–4 s.; sporadycznie 12–16 s.; format A4; od nr. 118 z 15 I 1983 B3; druk pocz. na powielaczu, od nr. 14 z 23 III 1983 metodą sitodruku). Nakład „BŁ” uzależniony był od zapotrzebowania kolporterów, 1982–1985 2000–2500 egz., 1985–1986 ok. 5000–5500 egz., w 1989 ok. 3000 egz. Wydawany regularnie (z małymi przerwami), co dwa tygodnie. Początkowo bezpłatny, od nr. 59 z 26 IX 1984 – 10 zł, od nr. 82 z 21 XI 1985 – 20 zł. Kontynuacja „Szańca” wydawanego przez Waldemara Omiecińskiego i Wiesława Maciejewskiego. W redakcji: W. Omieciński, W. Maciejewski, Jerzy Gzik. Współpraca: Maciej Maciejewski, Marek Wypych, Władysław Barański, Adam Bukowski, Wojciech Słodkowski, Adam Hochendorff i Józef Śreniowski. Redakcja wydawała także książki (m.in.: Krystyna Kersten, Historia polityczna Polski 1944–1956), zbiory wierszy, broszury, w sumie 15 tytułów o łącznym nakł. 33 500 egz. Drukowano też ulotki, kalendarze, plakaty, znaczki pocztowe. Ze względu na wykorzystywanie przez zespół redakcyjny półprofesjonalnych technik drukarskich wspomagano drukiem inne łódzkie redakcje. np. „Prześwit”, „Przegięcie Pały”, „Robotnika”. Do 1984 pismo finansowane z dobrowolnych wpłat czytelników i dotacji z łódzkiej kurii biskupiej. Później koszty utrzymania pokrywały wpływy ze sprzedaży. Redakcja pisma otrzymywała stałe, comiesięczne wynagrodzenie w wysokości połowy przeciętnej pensji. Pismo trafiało też do miast spoza regionu, gł. do Warszawy, Wrocławia, Gdańska, Krakowa i Bydgoszczy. „Biuletyn Łódzki” docierał także do środowisk emigracyjnych, m.in. w Paryżu i Hamburgu. Artykuły informacyjne, dotyczyły przede wszystkim sytuacji społ.-polit. w regionie i kraju oraz spraw związkowych. Sporo miejsca poświęcano łamaniu prawa i represjom wobec działaczy „S”. Unikano treści ideologicznych.