Głodówka w Sanktuarium Matki Bożej w Głogowcu k. Kutna
Głodówka w Sanktuarium Matki Bożej w Głogowcu k. Kutna, 7 IV – 19 V 1985, zorganizowana na terenie Sanktuarium Matki Bożej w Głogowcu k. Kutna Sanktuarium Matki Bożej w Głogowcu k. Kutna Sanktuarium Matki Bożej w Głogowcu k. Kutna, w parafii św. Wojciecha, biskupa i męczennika, istnieje od 1434. Murowany kościół wybudowany w 1560. Obraz Matki Bożej Głogowieckiej jest kopią obrazu z Jasnej Góry, wykonaną na polecenie króla Władysława Jagiełły. W 1975 prymas Stefan Wyszyński dokonał koronacji obrazu koroną darowaną przez papieża Pawła VI; 30 VIII 1981 w Głogowcu została odsłonięta tablica pamiątkowa, poświęcona prymasowi S. Wyszyńskiemu. jako wyraz poparcia dla protestujących w kościele Narodzenia NMP w Krakowie-Bieżanowie (19 II – 31 VIII 1985). Opiekę duszpasterską nad głodującymi objął proboszcz parafii ks. Marian Lipski, sam również pod koniec protestu wziął w nim udział.
Protest rozpoczęło 7 osób spośród działaczy płockiego i kutnowskiego podziemia: Teresa Piechocka, Jan Chmielewski, Jan Ignaczewski, Robert Kalota, Tadeusz Zieliński, Krzysztof Kowalski i Tadeusz Wawrzyńczak. W kolejnych dniach dołączyli: Eliza Jadczak, Lech Kopeć, Lucyna Łysio i Grzegorz Pasiński, nast. przedstawiciele in. regionów, m.in. z Warszawy: Witold Pomian, Bogumiła Cichońska. Funkcję rzecznika głodujących pełnili: E. Jadczak, Henryka Wolbach i Tadeusz Wawrzyńczak.
W proteście, który trwał 43 dni, uczestniczyło 49 osób (19 z Płocka, 1 z Gostynina, 5 z Kutna, 1 z Głogowca, 3 z Konina, 4 z Krakowa, 6 z Warszawy, 8 z Wrocławia, 1 ze Szczecina, 1 z Częstochowy). Głodówkę zorganizowano jako rotacyjny protest bezterminowy – zmiany odbywały się co 3–5 dni; w jednej zmianie uczestniczyło 3–10 osób, co dało w sumie 233 dni głodówki.
W wydanym pierwszego dnia głodówki oświadczeniu skierowano do władz PRL żądania m.in. zaprzestania ataków na Kościół i księży oraz uwolnienia więźniów politycznych.
W czasie trwania protestu wydano 19 komunikatów i 6 oświadczeń, które były umieszczane w gablocie ogłoszeń parafialnych, opracowano specjalny tekst Modlitwy głodujących, kolportowano koperty i kartki z pamiątkowymi stemplami. Wystosowano listy do prymasa Józefa Glempa, kard. Franciszka Macharskiego, bpa płockiego Zygmunta Kamińskiego oraz ks. Mieczysława Nowaka z parafii w Łękach Kościelnych, w których informowano o intencji głodówki. 10 IV 1985 protestujący wydali oświadczenie potępiające pobicie i poparzenia 6 IV ks. Tadeusza Zalewskiego z Krakowa. Z prośbą o błogosławieństwo wystosowano również list do Ojca Świętego.
Podczas protestu zorganizowano 2 uroczyste msze za Ojczyznę (14 IV i 12 V), w których uczestniczyli licznie mieszkańcy okolicznych miejscowości, działacze podziemia z całego kraju, duchowni, mec. Wiesław Johann, aktorzy: Barbara Morawianka, Mieczysław Voit, Piotr Garlicki. 12 V po nabożeństwie odbyło się spotkanie ze Zbigniewem Romaszewskim, który wygłosił prelekcję nt. łamania praw człowieka.
Rok późn., 11–18 V 1986, protest głodowy został wznowiony. Uczestniczyło w nim 17 osób z całego kraju (m.in. ks. Adolf Chojnacki, opiekun głodówki w Bieżanowie). Powodem głodówki były represje wobec pielgrzymujących do Sanktuarium. Wydano 5 komunikatów; rzecznikiem protestujących była Anna Walentynowicz.
Głodujący byli inwigilowani, funkcjonariusze SB fotografowali wiernych i spisywali rejestracje samochodów przyjeżdżających do Głogowca. 14 IV 1985 zostali zatrzymani i pobici dwaj wracający z nabożeństwa pielgrzymi. Rozsiewano plotki, że protestujący otrzymywali za udział w głodówce wynagrodzenie. Z murów kościoła zrywano plakaty protestacyjne. Dokonywano przesłuchań i rewizji w domach osób głodujących z terenu płockiego i kutnowskiego.