Parafia św. Maksymiliana Marii Kolbego w Koninie
Parafia św. Maksymiliana Marii Kolbego w Koninie, (do 1982 bł. Maksymiliana Marii Kolbego), należy do dekanatu konińskiego, diecezji włocławskiej. Erygowana dekretem z dnia 14 V 1977 przez bp. Jana Zarębę z części parafii św. Wojciecha w Koninie; 4 III 1988 zmniejszona terytorialnie na rzecz nowej parafii NMP Królowej Polski. W l. 80. liczyła ok. 20 tys. wiernych; punkty katechetyczne: ul. Składowa, Międzylesie, Chorzeń; przy ul. Wiśniowej – Dom Księży Emerytów.
W 1973 pocz. budowy przy ul. Spółdzielców kościoła wg. projektu inż. Aleksandra Holasa, 26
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1976 rozpoczęcie budowy plebanii, 11 III 1978 budowa dzwonnicy przy kościele, a 18 III 1983 budynku katechetyczno-gospodarczego przy ul. Kleczewskiej. 26 XI 1977–2003 proboszczem parafii był ks. Antoni Łassa.
Od IX 1980 ks. Łassa wspierał działalność „S”, m. in. na terenie parafii znajdowała się gablota informacyjna MKZ „S” Konin, w 1981 przy parafii działał Koniński Klub Katolików. 13 XII 1981 ks. Łassa odprawił mszę i poświęcił sztandar KZ „S” przy Hucie Aluminium Konin, przekazany pracownikom huty strajkującym przeciwko wprowadzeniu stanu wojennego. Po mszy odbyło się spotkanie działaczy „S” konińskich zakładów. Po 13 XII 1981 w kościele organizowano pomoc charytatywną, gł. dzięki transportom z darami napływającymi do Polski z Zachodu; pomagano represjonowanym oraz ich rodzinom.
W okresie stanu wojennego parafia stała się ośrodkiem niezależnej działalności w Koninie.
Przy parafii działało Duszpasterstwo Pracownicze, Duszpasterstwo Rolników, Bractwo Trzeźwości i Ośrodek Kultury Chrześcijańskiej, tworzony przez grupę pod kierownictwem Bożeny Brzezińskiej. W ramach istniejących przy kościele instytucji organizowano spotkania o charakterze artystycznym i prelekcje na tematy etyczno-filozoficzne, m. in. prof. Henryka Samsonowicza, Bogumiła Studzińskiego, Haliny Mikołajskiej. Na prelekcje zapraszano aktorów, dziennikarzy, literatów i naukowców ze środowiska warszawskiego, m.in. Stefana Bratkowskiego, Barbarę Sadowską, Marka Nowakowskiego, Wiktora Woroszylskiego. Prelekcje wygłaszali przedstawiciele kultury i nauki z różnych stron Polski, m.in. Bolesław Banaszkiewicz, Gustaw Holoubek, o. Jacek Salij, Andrzej Zaorski i Piotr Szczepanik. Organizowano wykłady z katolickiej nauki społecznej i cykl wykładów z kultury chrześcijańskiej. Wystawiano spektakle niezależnych teatrów (np. Teatr Ósmego Dnia z Poznania i Nie Samym Teatrem z Wrocławia) oraz Tryptyk Maryjny w wykonaniu aktorów scen warszawskich: Anny Kamieńskiej i H. Mikołajskiej.
W kościele odprawiano msze za Ojczyznę, a także msze z okazji rocznic patriotycznych, w intencji ludzi pracy, organizowano uroczystości poświęcenia krzyży, sztandarów związkowych różnych zakładów pracy (np. Fabryki Urządzeń Górnictwa Odkrywkowego w 1985), a także msze za internowanych i aresztowanych (np. 10 V 1984 w intencji uwięzionej za działalność polityczną Ewy Bugno-Zalskiej), w intencji pracowników służby zdrowia, energetyków i pracowników handlu, za poległych podczas II wojny światowej oraz w 1956, 1970 i 1981, w kolejne rocznice poświęcenia sztandaru „S” HAK. Organizowano wystawy (np. grafik Jacka Fedorowicza), spotkania opłatkowe dla b. internowanych i więzionych, pielgrzymki, m.in. do grobu prymasa Stefana Wyszyńskiego i ks. Jerzego Popiełuszki w Warszawie, do Lichenia, Częstochowy, a także na spotkania z Janem Pawłem II. 3 III 1985 w parafii otwarto Aulę im. ks. Jerzego Popiełuszki.
Do 1989 w kościele zorganizowano 78 przedstawień i koncertów, 33 wystawy oraz 118 prelekcji i wykładów. Sprowadzano ponadto, gł. z Warszawy, filmy na kasetach wideo, które wyświetlano nast. w salce przy kościele.
W 1989 przy parafii, w Ośrodku Kultury Chrześcijańskiej powstał KO i przygotowywano kampanię do wyborów 4 VI w woj. konińskim.
2003-2020 proboszczem był ks. Wacław Kochański, od 2020 jest ks. Radosław Cyrułowski.
Elżbieta Wojcieszyk