Wakacje z Bogiem
„Wakacje z Bogiem”, „podziemne” kolonie organizowane przez działaczy NSZZ „S” dla dzieci i młodzieży z rodzin internowanych, aresztowanych i szykanowanych w stanie wojennym oraz deklarujących przynależność do związku. Zainicjowane latem 1982 w Biskupicach przez Jerzego Bartmińskiego, Małgorzatę Kiszczak oraz miejscowego proboszcza, ks. Piotra Kurowskiego. Organizatorom udzielał pomocy podziemny TZR Środkowo-Wschodniego „S”, którego przedstawicielem była Danuta (Dana) Winiarska (do 1986). Siostry Małgorzata i Jadwiga Kiszczak oraz Ziemowit Szymkiewicz poprzez podziemną „S” Nauczycielską i „solidarnościowe” kontakty wyszukiwali wychowawców i miejsca wypoczynku, zapewniali wyposażenie oraz kierowali opiekunów i dzieci na turnusy. Maria Głowacka, Anna Stanek i Józef Kaczor oraz Janina Marcinek (Puławy) zajmowali się kontaktami z podziemnymi KZ Regionu Środkowo-Wschodniego (m.in. z Lublina, Zamościa, Tomaszowa Lubelskiego, Chełma, Łęcznej, Puław) i wychowawcami. Zorganizowanie wakacji dla kilkuset dzieci rocznie było możliwe przede wszystkim dzięki bezinteresownemu zaangażowaniu ponad 100 wychowawców oraz przekazywanej przez związkowców z Zachodu (gł. Belgii – SCS/CSC z Nivelles, m.in. Tadeusz Oruba) żywności i pomocy finansowej. Z Brukseli wspierał akcję Sławomir Janicki, delegowany tam przez podziemny TZR „S”. „Wakacje z Bogiem” otaczał dyskretną opieką bp Bolesław Pylak oraz ks. Mieczysław Bochyński z kurii biskupiej w Lublinie. Rektor Seminarium Duchownego w Lublinie ks. Mieczysław Brzozowski zapewniał obecność na turnusach kleryków i księży. Probostwa i zakony bezpłatnie udostępniały domy parafialne i stare plebanie (m.in.: w Dąbrowicy, Klemensowie, Mokremlipiu na Lubelszczyźnie oraz w Krasiczynie w diecezji przemyskiej i Jarosławiu w diecezji lubaczowskiej). Korzystano także z prywatnych gospodarstw w górach (m.in.: w Małem Cichem, Łętowni, Pietraszonce, Krynicy-Słotwinach, Stryszawie) w porozumieniu z warszawskim Przymierzem Rodzin. Organizowano obozy wędrowne (Z. Szymkiewicz, Jan Rayss), rowerowe (Ignacy Czeżyk) i żeglarskie (Andrzej Trembaczowski, Wacław Biały) oraz zimowiska (m.in. na Turbaczu, w Tyliczu, Słotwinach). W czasie wyjazdów realizowano program rekreacyjny, turystyczny i religijny, przekazywano młodemu pokoleniu wartości i idee „S” oraz naukę społeczną Jana Pawła II. SB prowadziła inwigilację organizatorów „Wakacji”. 23 VI 1986 zatrzymano m.in. M. Głowacką, J. Kaczora i A. Stanek, zarekwirowano dokumenty i zebrane od rodziców pieniądze (zwrócone przez prokuraturę jesienią 1986). Wszczęto postępowanie prokuratorskie wobec M. Głowackiej, A. Stanek i J. Kaczora, Mirosława Załuskiego, Kazimierza Kmiecia, Haliny Anikiej z Lublina oraz J. Marcinek z Puław. Przeprowadzono rewizje, przesłuchiwano wychowawców (m.in. 26 VI 1986 zatrzymano i przesłuchano J. Kiszczak oraz Jadwigę i Z. Szymkiewiczów) i rodziców. Pomimo represji, dzięki pomocy kurii biskupiej i ks.: Zbigniewa Czerwińskiego, Wacława Oszajcy, Tadeusza Pajurka, Zbigniewa Staszkiewicza, oraz zdecydowanej postawie organizatorów, rodziców i wychowawców „Wakacje” zorganizowano także 1986 (ponad 500 uczestników). 1987 powołano Radę Programową Wakacji w składzie: ks. Adam Firosz (przedstawiciel kurii biskupiej), Zbigniew Hołda (prawnik), Zygmunt Łupina (TZR „S”), Elżbieta Teske (podziemna KZ „S” UMCS). 1982–1989 na dwutygodniowych turnusach odpoczywało ponad 5000 dzieci i młodzieży. 1989 także grupa dzieci z dotkniętej trzęsieniem ziemi Armenii. 1989–1992 po relegalizacji NSZZ „S”, „Wakacje z Bogiem” prowadziło Biuro ds. Wypoczynku Dzieci i Młodzieży ZR Środkowo-Wschodniego „S”. Po 1992 powołano Fundację Solidarności Rodzin, która w nast. latach kontynuowała akcję w regionie.