Biuro Informacji Prasowej NSZZ „Solidarność” (BIPS)
Biuro Informacji Prasowej „S” (BIPS), powołane w Gdańsku 10 IV 1981 uchwałą Komisji Krajowej w celu przełamania monopolu informacyjnego władz i obsłużenia rosnącej liczby dziennikarzy z Polski i zagranicy. Na jego czele Arkadiusz Rybicki, podlegający bezpośrednio rzecznikowi prasowemu KKP/ KK. Zastępcą Rybickiego został Marek Podgórczyk. Biuro posiadało swoje oddziały w Łodzi, Krakowie i Warszawie (pracowali tu m.in. Sławomir Biegański, Mariusz Kobzdej, Tomasz Wołek, Jacek Żakowski). BIPS pełniło rolę związkowej agencji prasowej, było biurem rzecznika prasowego KKP, zajmowało się akredytacją dziennikarzy na wydarzeniach organizowanych przez związek, KKP, miało prowadzić rejestr prasy związkowej. BIPS zbudowało sieć łączności teleksowej z kierownictwami regionów oraz blisko 200 zakładami pracy w Polsce. Wydawało na powielaczu, a nast. na offsecie, 3 razy dziennie, a w trakcie I KZD nawet 5: „BIPS. Serwis Informacyjny Biura Krajowego „Solidarność” (od nr 55 „BIPS. Serwis Informacyjny Biura Informacji Prasowej NSZZ »Solidarność«”, od nr. 81 „BIPS. Serwis informacyjny Biuro Informacji Prasowej »Solidarność«”, a od nr. 175 „BIPS. Serwis Informacyjny Biura Informacji Prasowej KKP NSZZ »Solidarność«”) – zestaw krótkich agencyjnych wiadomości, najczęściej w formatach 21 lub 30 cm o obj. 4 s., rozsyłanych po całym kraju. W sumie ukazało się 288 nr. Redaktor nacz. Andrzej Zarębski. Informacje również przedrukowywała prasa związkowa. Przy pomocy „S” w ORBIS -ie informacje sprzedawano również za granicą, co umożliwiło samowystarczalność finansową Biura oraz zakup trzech służbowych samochodów marki Fiat 125p. BIPS prowadziło szeroką działalność wydawniczą – między 8 IV a 13 VIII 1981 wydano 14 nr. „Tygodnika Biura Informacji Prasowej NSZZ »Solidarność« BIPS” (od nr. 5: „Tygodnik Biura Informacji Prasowej KKP NSZZ »Solidarność« BIPS”). Redaktor nacz. Paweł Huelle. Ponadto opublikowano dokumenty Regionu Gdańskiego, KKP, kilkanaście pozycji książkowych, m.in.: „Grudzień 1970: czy umiałeś przeżyć, zrozumieć i zapamiętać rzeczy, które Cię spotkały” (1980), „Dyskusja nad programem i taktyką Związku” (1981), „Miłosz w kraju: echa Nobla” (1981), „Obywatel i prawo” (1981) ,„Who’s who What’s what in »Solidarność«: leksykon związkowy” (1981), „Zakazane piosenki: I Przegląd Piosenki Prawdziwej” (1981). Powołano również redakcję radiowo-telewizyjną. Organizacją telewizji związkowej zajmował się Marian Terlecki, któremu dzięki pomocy Międzynarodowej Konfederacji Wolnych Związków Zawodowych udało się zorganizować na I KZD kamerę. Utworzono również Radiową Agencję „Solidarność”, na czele której stała Elżbieta Pietkiewicz. RAS nagrywała na kasety materiały informacyjno-publicystyczne, relacje z obrad i spotkań związku, wywiady z działaczami, koncerty, a nast. kopiowała i rozsyłała do zakładów pracy. Jednym z największych zadań realizowanych przez BIPS była kompleksowa obsługa medialna I KZD „S”; zatrudniało wówczas ok. 150 osób, połączyło przewodem teleksy znajdujące się w Hali Olivia z siedzibą „S” w Gdańsku-Wrzeszczu, akredytowało kilkuset dziennikarzy z Polski i świata, prowadziło Biuro Prasowe (jego szefem był Marek Podgórczyk), biuro tłumaczeń. W tym czasie utworzono, kierowaną przez Mariana Terleckiego, Agencję Telewizyjną „Solidarność”, zwaną również telewizją BIPS -u, która filmowała przebieg zjazdu. Biuro wykonało również dokumentację fotograficzną zjazdu. Wydano także 24 nr. dziennika będącego almanachem zjazdu „Głos Wolny”, który ukazywał się między 4 IX a 8 X 1981 (sekretarzem redakcji był Jan Dworak), oraz jego angielską wersję „Congress Post” (red. Leszek Stafiej). 13 XII 1981 biuro zakończyło działalność, a jego członkowie zostali w większości zatrzymani lub internowani.