Kluby Służby Niepodległości
Kluby Służby Niepodległości, ideę Klubów Służby Niepodległości oficjalnie sformułowano 27 IX 1981, a do ich zakładania wezwano następnego dnia w Gdańsku podczas konferencji prasowej w przerwie obrad I Krajowego Zjazdu Delegatów. Przedstawiono deklarację celów KSN dla tych, którzy chcieli przystąpić do nowej formuły luźnego zrzeszania się bez konieczności rezygnacji z członkostwa w niezależnych związkach zawodowych. Wśród inicjatorów Wojciech Ziembiński, Stefan Kurowski oraz środowisko „Głosu”, którego liderem był Antoni Macierewicz. Wśród sygnatariuszy deklaracji założycielskiej byli również: Jacek Bartyzel, Janusz Grzelak, Aleksander Hall, Seweryn Jaworski, Jarosław Kaczyński, Jerzy Kaniewski, Bronisław Komorowski, Ryszard Kostrzewa, Jerzy Łojek, Stanisław Michalkiewicz, Marian Piłka, Jacek Taylor, Józef Teliga, Tomasz Wołek. W założeniu kluby miały stać się politycznym ośrodkiem skupiającym środowiska prawicowe w „S” i podejmującym rywalizację z lewicowymi, wywodzącymi się z KOR-u i skupionymi wokół Jacka Kuronia oraz Adama Michnika.
KSN określono jako „formę działalności obywatelskiej na rzecz wolności człowieka i niezależności narodowej”. W deklaracji założycielskiej sformułowano cele organizacji mocniej akcentujące suwerenność Polski: praca nad programami gwarantującymi suwerenny byt państwowy narodu polskiego i podstawowe swobody obywatelskie opartymi na dorobku polskiej myśli politycznej, przygotowanie społeczeństwa do wolnych wyborów do Sejmu oraz rad narodowych, działania na rzecz niezawisłości gospodarczej kraju, samorządności terytorialnej i pracowniczej oraz upowszechnianie niezafałszowanej wiedzy historycznej, utrwalanie pamięci narodowej.
Kluby w Krakowie, Warszawie i na Śląsku. Pod egidą KSN powołano komitety obywatelskie do realizacji obchodów 63. rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości 11 XI 1981. Nie zdążyły podjąć szerszej działalności ze wzgl. na wprowadzenie stanu wojennego. Próby wznowienia inicjatywy pod koniec lat 80. nie powiodły się.