Aktualnie znajdujesz się na:
luty
Kalendarium luty 1989
6
- W Warszawie w Pałacu Namiestnikowskim (siedziba Urzędu Rady Ministrów) rozpoczynają się obrady Okrągłego Stołu. Z przemówienia gen. Czesława Kiszczaka: […] Jeżeli przy „okrągłym stole” wypracujemy i oficjalnie wobec społeczeństwa potwierdzimy consensus co do idei niekonfrontacyjnych wyborów, a także wsparcia projektowanych reform politycznych i ekonomicznych, to możliwe będzie niezwłoczne zwrócenie się do Rady Państwa o podjęcie uchwały znoszącej blokadę pluralizmu związkowego w zakładzie pracy. Z przemówienia Lecha Wałęsy: […] Zacząć trzeba od przywrócenia pluralizmu związkowego, od przywrócenia „Solidarności”.
Tędy Tędy „Tędy…”, podtytuł: „Krakowskie niezależne pismo społeczno-literackie”, wydawane 1982–1985 w Krakowie; podziemna kontynuacja niezależnego pisma „Bez Tytułu”.
biegnie przecież główna linia konfliktu narodowego od grudnia 1981 roku. Chcemy „Solidarności” i mamy do niej prawo. [...] Prawo do swoich związków mają także rolnicy i studenci – oczekujemy zatem przywrócenia do legalnego życia zarówno „Solidarności Rolników”, jak i NZS. […]
- Obrady toczono w trzech głównych zespołach (tzw. stolikach): ds. gospodarki i polityki społecznej (przewodniczący: Władysław Baka PZPR i Witold Trzeciakowski Solidarność), ds. reform politycznych (przewodniczący: Janusz Reykowski PZPR i Bronisław Geremek Solidarność), ds. pluralizmu związkowego (przewodniczący: Aleksander Kwaśniewski PZPR, Tadeusz Mazowiecki Solidarność i Romuald Sosnowski OPZZ).
7
15
- Sejm PRL ogłasza 11 listopada państwowym świętem Niepodległości.
17
- W Jeleniej Górze odbywa się zebranie przedstawicieli NSZZ „Solidarność” z zakładów Regionu. Powołany zostaje Tymczasowy Zarząd Regionu, którego rzecznikiem zostaje Jerzy Nalichowski z Kowar.
22
- W wielu miastach – Bytomiu, Chorzowie, Jastrzębiu-Zdroju, Katowicach, Sosnowcu, Tychach, Żorach – odbywają się zorganizowane przez Konfederację Polski Niepodległej demonstracje na rzecz poszanowania praw obywatelskich w PRL i CSRS.
24
- W kilku miastach wybuchają strajki „płacowe”, m.in. w Miejskim Przedsiębiorstwie Komunikacyjnym w Płocku, Zakładach Remontowo-Montażowych w Sierpcu.
- We Wrocławiu zatrzymani zostają Józef Pinior, Andrzej Kowalski i Robert Kazimierczak, którzy mieli uczestniczyć w Kongresie Opozycji Antyustrojowej w Katowicach.
24-26
- W Ustroniu odbywa się
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
Zgromadzenie Delegatów NSZZ „Solidarność” Regionu Śląsko-Dąbrowskiego. Uczestniczy 186 reprezentantów jawnych ogniw „Solidarności”. Zebrani wybierają Regionalną Komisję Wykonawczą z przewodniczącym Alojzym Pietrzykiem.
25
- W Jastrzębiu-Zdroju spotykają się przedstawiciele Solidarności Walczącej, Konfederacji Polski Niepodległej, Polskiej Partii Socjalistycznej – Rewolucja Demokratyczna, Ruchu Wolność i Pokój oraz działacze Grupy Roboczej Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, sprzeciwiający się kompromisowi z reżimem. Celem spotkania jest podjęcie wspólnych przedsięwzięć w ramach Kongresu Opozycji Antyustrojowej. W rezolucji końcowej negocjacje Okrągłego Stołu oceniono krytycznie. W wyniku interwencji SB zostaje zatrzymanych 120 uczestników spotkania.