Hasła rzeczowe

Biskupi Komitet Pomocy Uwięzionym i Internowanym

Biskupi Komitet Pomocy Uwięzionym i Internowanym, działał od 17 III 1982 do 17 III 1989. Powołany przez ordynariusza katowickiego bp. Herberta Bednorza z inicjatywy duszpasterza akademickiego w Katowicach ks. Oskara Thomasa przy kurii diecezjalnej tamże. Obejmował gł. teren Regionu Śląsko-Dąbrowskiego „S”. Siedziba mieściła się w parafii św. Piotra i Pawła w Katowicach. Na czele komitetu stał bp Bednorz, z-ca bp Czesław Domin. W skład komitetu wchodzili duchowni i osoby świeckie, w pierwszym składzie m.in.: Jadwiga Bartoszek, ks. Stanisław Bista, ks. Rudolf Brom, Bronisława Dyduch, Danuta Gburska, Zofia Iwańska, Maria Klimowicz, Jadwiga Kominek, Andrzej S. Kowalski, Maria Kurcyuszowa, ks. Józef Kużaj, Czesława Leykowa, Marta Łabnowa, Janusz Makiełło, Elżbieta Mansfeld, ks. Henryk Markwica, Józef Motak, Krystyna Mucha, Grzegorz Opala, Wojciech Osoba, Wojciech Popiołek, Marek Rudnicki, ks. Wiktor Skworc, Barbara i Andrzej Sobańscy, Barbara Solecka, Maria Stawecka, Michał Tendera, ks. O. Thomas, Jerzy Węgierski, Danuta Wyszomirska. W praktyce komitetem kierowali ks. O. Thomas i A. Sobański. Prace w sekcjach: informacyjnej, prawników, lekarzy i pomocy materialnej. Głównym celem było inspirowanie i koordynowanie działalności charytatywnej na rzecz uwięzionych i internowanych oraz ich rodzin. Komitet otaczał również opieką inne osoby znajdujące się w potrzebie. Sekcja informacyjna prowadziła szczegółową ewidencję osób represjonowanych (internowanych, skazanych, zwolnionych z pracy, wyrzuconych ze szkoły itp.), przekazywała informacje do centralnej kartoteki w Prymasowskim Komitecie Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności i Ich Rodzinom, Komitetu Helsińskiego i Amnesty International. Lekarze sprawowali opiekę medyczną m.in. nad rodzinami osób represjonowanych, kierowali na badania zwolnionych z internowania i więzień. Prawnicy służyli poradą, przygotowywali odwołania od wydanych wyroków, kierowali do odpowiednich adwokatów. Sekcja materialna odpowiadała za rozdzielanie żywności i zasiłków pieniężnych, organizowanie transportów z pomocą do ośr. odosobnienia (żywność, odzież, środki czystości). Rodzinom internowanych pomagano w dojazdach do ośr. odosobnienia, zwłaszcza do Uherzec. Od 1982 organizowano kolonie letnie i zimowe dla dzieci i młodzieży oraz wczasy dla rodzin. Nadzorowano też rozdział nadchodzącej z zagranicy pomocy materialnej. Filie komitetu działały w Rybniku, Bielsku-Białej, Chorzowie i Tarnowskich Górach. 1 XII 1983 komitet przemianowano na Biskupi Komitet Pomocy Miłość i Sprawiedliwość Społeczna.

Tomasz Kurpierz|Jarosław Neja

Opcje strony

do góry