Tarnawska Maria
Maria Tarnawska, ur. 7 X 1947 w Górkach k. Brzozowa. Ukończyła Technikum Ekonomiczne w Sanoku (1966).
1966–1967 staż w Sanockiej Fabryce Autobusów, 1968–1970 księgowa w Rzeszowskim Przedsiębiorstwie Robót Drogowych, 1970–1983 w Wytwórni Filtrów PZL w Sędziszowie Małopolskim.
Od IX 1980 w „S”; przew. Komitetu Założycielskiego, nast. członek KZ; VI – VIII 1981 delegatka na I WZD Regionu Rzeszowskiego; od VII 1981 w ZR; IX/X delegatka na I KZD.
Po 13 XII 1981 uczestniczka pomocy rodzinom internowanych i więzionych. Od 1982 współpracowniczka RKW w Rzeszowie: kurierka i łączniczka (z punktem kolportażowym u Zofii Banickiej i Adama Sulczewskiego przy ul. Bednarskiej w Warszawie przenosiła pisma „Tygodnik Mazowsze”, „Wola” oraz książki i znaczki poczt podziemnych). Współorganizatorka kolportażu podziemnych wydawnictw, m.in. pism w Rzeszowie i Sędziszowie Małopolskim: „«Solidarność» Trwa”, „Galicja”, „Ziemia Mielecka”, „Hutnik”, „Trwamy”, „Z Dnia na Dzień”, „PWA. Przegląd Wiadomości Agencyjnych”. Wielokrotnie zatrzymywana, przesłuchiwana, poddawana rewizjom. Od 1983 łączniczka z Lublinem ( ze środowiskiem niezależnego pisma „Spotkania”, KUL). W 1985 reprezentantka Bractwa Trzeźwości (powstałego w ramach Duszpasterstwa Rolników w Soninie k. Łańcuta) w Prymasowskim Komitecie Charytatywno-Społecznym; współorganizatorka i uczestniczka marszów trzeźwości z Soniny, m.in. do grobów prymasa Stefana Wyszyńskiego i ks. Jerzego Popiełuszki.
1983–1984 gł. księgowa w Oddziale PKS Sędziszów Małopolskim, 1984 –1988 księgowa w ośrodku wypoczynkowym w Kamionce k. Sędziszowa Małopolskiego, 1989–1990 w Przedsiębiorstwie Zagranicznym Comindex. 1990–1993 gł. księgowa w ZR Rzeszów; w 1990 autorka sprawozdania finansowego RKW w Rzeszowie za okres 1982 – VII 1989, przedstawionego na II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. WZD Regionu Rzeszowskiego. 1993–1997 księgowa w biurze rachunkowym w Rzeszowie, 1997–2008 gł. księgowa w Polskim Radiu Rzeszów. Od 2008 na emeryturze.
Odznaczona Krzyżem Wolności i Solidarności (2016).
11 X 1980 – 3 V 1984 rozpracowywana przez Wydz. IIIA/Wydz. V KW MO/WUSW w Rzeszowie w ramach SO krypt. Azymut; 11 V 1982 – 21 IV 1986 przez Wydz. V/Wydz. VI KW MO w Rzeszowie/p. VI RUSW w Ropczycach w ramach KE krypt. Klon; 28 IV 1988 – 7 IX 1989 przez p. V RUSW w ramach SOR/SOS krypt. Inicjatywa.