Encyklopedia Solidarności Targosz Grzegorz - Biogramy -

Grzegorz Targosz, ur. 9 V 1942 w Białej Podlaskiej. Ukończył Technikum Mechaniczne w Siedlcach (1961).

1961–1976 zatrudniony na różnych stanowiskach m.in. w Zakładach Przemysłu Drzewnego w Białej Podlaskiej, Podlaskich Zakładach Terenowych, Zakładzie Sprzętu Melioracyjnego, Zakładzie Inwestycji i Budownictwa przy GS Samopomoc Chłopska, w Urzędzie Wojewódzkim, inspektoracie obrony cywilnej tamże. 1976–1985 konstruktor w Spółdzielni Inwalidów Elremet tamże.

Od 1980 w „S”; od 8 XII członek prezydium Komitetu Założycielskiego, 27 I – 1 VI 1981 przew. KZ.

1982–1984 działacz grup podziemnych „S” w Białej Podlaskiej. I – VI 1982 organizator zbiórki pieniędzy na pomoc internowanym, nast. na fundusz świadczeń związkowych. 1982–1984 kolporter wydawnictw podziemnych w Białej Podlaskiej (m.in. pism „Wiadomości Podlaskie”, „Podlasie”, „Tygodnik Mazowsze”, „Tu Teraz”). 1983 współorganizator mszy za Ojczyznę w kościele Wniebowzięcia NMP tamże. 21 IX 1983 aresztowany, sprawę zawieszono na mocy amnestii, 23 IX 1983 ujawnił się, 29 VI 1984 sprawę umorzono. 1985–1988 pracownik Przedsiębiorstwa Remontowego Sprzętu Wodno-Melioracyjnego w Białej-Podlaskiej. Od 1988 pracownik Zakładów Sprzętu Elektrycznego FSO tamże, nast. do 2002 prace dorywcze.

Od 6 II 1989 członek prezydium Tymczasowego Komitetu Organizacyjnego „S” przy ZSE FSO. Od 16 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1989 członek Wojewódzkiego KO w Białej Podlaskiej. 2000–2003 pracownik administracyjny w Wyższej Szkole Zawodowej w Białej Podlaskiej, od 2003 na emeryturze.

Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2012).

13 X 1983 – 23 VIII 1984 rozpracowywany przez Wydz. V WUSW w Białej Podlaskiej w ramach SOR krypt. Składka; 22 VIII 1984 – 6 IX 1988 przez Wydz. IV WUSW w ramach KE krypt. Aktywny.

Paweł Borek