Arct Jacek Michał
Arct Jacek Michał, ur. 25 IX 1939 w Warszawie. Absolwent Politechniki Warszawskiej, Wydz. Chemiczny (1962), doktorat (1972).
1961–2005 pracownik naukowy PW, Wydz. Chemiczny.
1976–1980 współpracownik KOR/KSS KOR oraz 1977–1980 ROPCiO: drukarz, kolporter pism niezależnych, uczestnik akcji plakatowych, mszy okolicznościowych (z Wojciechem Ziembińskim). 1978–1981 współzałożyciel niezależnego wydawnictwa Archiwum, autor, redaktor, organizator, drukarz, introligator. 1980–1981 na stypendium naukowym na Uniwersytecie w Oslo, współorganizator z Andrzejem Jachowiczem przerzutu do Polski sprzętu drukarskiego dla „S”.
Od 1981 w „S”, z-ca przew. koła na Wydz. Chemicznym PW.
13 XII 1981–1987 w Tajnej Komisji Wydziałowej „S”, 1982–1984 członek Armenii, gł. wytwórca materiałów pirotechnicznych i chemicznych dla podziemnej „S”; 1983–1987 współpracownik Grup Oporu Solidarni, pośrednik w kolportażu, od 1984 w kontakcie z Jerzym Giedroyciem. 1982–1990 doradca techn. w firmach polonijnych Scanproduct, Rovan, Poltrade; 1987–1989 na stypendium naukowym na Uniwersytecie Zagłębia Ruhry w Bochum.
1992–2005 konsultant techn. firmy Henkel-Polska. Od 1998 założyciel Polskiego Towarzystwa Kosmetologów, wiceprezes, od 2005 prezes. 1998–2008 redaktor nacz. kwartalnika „Wiadomości PTK”/SOFW-Journal, wyd. polskie. Od 2000 prorektor, od 2007 rektor Wyższej Szkoły Zawodowej Kosmetyki i Pielęgnacji Zdrowia w Warszawie. Od 2002 wykładowca, członek Komitetu Naukowego Podyplomowej Szkoły Medycyny Estetycznej Polskiego Towarzystwa Lekarskiego.
Autor licznych patentów z zakresu technologii chemicznej i technologii kosmetyków, wielu publikacji naukowych z tej dziedziny.
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2011), wyróżniony odznaką Zasłużony Działacz Kultury (2001).
25 IV – 27 IX 1989 rozpracowywany przez Wydz. VI Dep.
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
MSW w ramach SOR krypt. Kleszcz.
Anna Grażyna Kister