Baranowska Teresa
Teresa Baranowska, ur. 13 VIII 1946 w Bydgoszczy. Absolwentka Uniwersytetu Śląskiego, kierunek filologia polska (1970).
1969-1983 nauczycielka jęz. polskiego w Zespole Szkół Handlowych w Katowicach.
Od IX 1980 w „S”, organizatorka Komitetu Założycielskiego, od XI członek Komisji Oświaty przy MKZ Katowice, następnie Prezydium MKZ; w VII i XII 1981 delegat na I i II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. WZD Regionu Śląsko-Dąbrowskiego, członek ZR, następnie Prezydium ZR; IX/X 1981 delegat na I KZD. 1980-1984 w KPN, organizatorka struktur partii, II-VI 1981 szef Okręgu Śląskiego, następnie do VII 1981 z-ca szefa, od 23 VII 1981 z-ca szefa Obszaru V, 1981 członek Centralnego Kierownictwa Akcji Bieżącej KPN. II-VII 1981 członek władz krajowych KOWzP, III-VII 1981 przewodnicząca władz regionalnych. III-XII 1981 współredaktor niezależnego pisma „Wolność”.
12/13 XII 1981 internowana w Ośr. Odosobnienia w Katowicach, następnie w Darłówku i Gołdapi, zwolniona w VII 1982. 1982-1983 nieformalna liderka KPN w Obszarze V. Od 1982 kolporterka wydawnictw podziemnych, organizatorka pomocy dla represjonowanych i ich rodzin, współorganizatorka Mszy za Ojczyznę w katedrze Chrystusa Króla w Katowicach. W 1983 zwolniona z pracy. 1984-1985 hodowała owce w gm. Cisna w Bieszczadach, wielokrotnie zatrzymywana na 24 godz. w areszcie RUSW w Lesku. 1985-1989 w PPN. W 1987 organizatorka Ruchu Młodzieży Solidarnej, współredaktor podziemnego pisma „Bajtel”. Do 1988 bez zatrudnienia, w 1988 ekspedientka.
1989-1991 ponownie zatrudniona w ZSH w Katowicach, od 1991 dyr. LO im. Adama Mickiewicza w Katowicach, od 2006 na emeryturze. 2000-2006 w UW/Partii Demokratycznej demokraci.pl.
Odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2007).
1981-1989 rozpracowywana przez Wydz. III KW MO/WUSW w Katowicach w ramach SOR krypt. Orędowniczka.