Bejgerowski Tadeusz Leon
Tadeusz Leon Bejgerowski, ur. 20
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1945 w Bydgoszczy. Absolwent Wyższej Szkoły Inżynierskiej tamże, Wydz. Technologii Chemicznej (1972).
1967-1972 starszy instruktor chemizacji rolnictwa w Państwowym Ośrodku Maszynowym Stopka (pow. bydgoski), w 1973 kierownik działu kontroli jakości w Zakładach Produkcji Elementów Budowlanych w Solcu Kujawskim, 1973-1989 starszy asystent (od 1977 projektant) w Biurze Projektowo-Technologicznym Przemysłu Kabli i Sprzętu Elektrotechnicznego Biprokabel. 1959-1964 szykanowany w szkole średniej za złą postawę polityczną i odmowę udziału w uroczystościach państwowych. 1962-1964 w ZMS. 1979-1981 z-ca przewodniczącego Rady Pracowniczej w Biprokablu.
Od IX 1980 w „S”, członek Komitetu Założycielskiego, następnie z-ca przewodniczącego KZ w Biprokablu.
1982-1989 uczestnik podziemnego ruchu wydawniczego: współpracownik „Informatora Bydgoskiego” (autor tekstów, pośrednik w przekazywaniu tekstów do przepisywania, organizator działalności wydawniczej); 1982-1984 organizator kolportażu, 1982-1985 kolporter wydawnictw podziemnych („Informator Bydgoski”, „Tygodnik Mazowsze”, ulotki, kalendarze); pośrednik w przekazywaniu materiałów z Niemiec od ks. Franciszka Blachnickiego. 1983-1984 członek Archikonfraterni Literackiej – Dom w Bydgoszczy. 1983-1985 współorganizator Tygodni Kultury Chrześcijańskiej.
1988-1989 członek, sekretarz KO w Bydgoszczy; w 1989 uczestnik przygotowań do wyborów 4 VI; członek Wojewódzkiej Komisji Wyborczej. VII/VIII-IX 1989 sekretarz MKZ „S”. 1989-1991 dyr. likwidator Ośrodka Doskonalenia Kadr Administracji Państwowej w Urzędzie Wojewódzkim w Bydgoszczy. 1990-1994 radny Miasta Bydgoszcz, z-ca przewodniczącego Komisji Ochrony Środowiska. 1990-1993 w ROAD, UD, UW. 1991-1994 dyr. likwidator w Przedsiębiorstwie Gospodarki Mieszkaniowej w Bydgoszczy. 1994-1995 inspektor ds. przeciwpożarowych w Urzędzie Miasta Bydgoszcz. Od 1995 starszy inspektor kontroli państwowej, specjalista kontroli państwowej, główny specjalista kontroli państwowej, od 2006 doradca ekonomiczny w Najwyższej Izbie Kontroli. Od 2005 członek Stowarzyszenia Klub Bydgoski.
Współautor wynalazku: sposób otrzymywania 4,4’-dwuchloro-3,3’dwusulfodwufenylo-1,1,1-trójchloroetanu-2.
Wyróżniony odznaką Zasłużony Działacz Kultury (2001).
Katarzyna Grysińska-Jarmuła