Bielawski Edward Józef
Edward Józef Bielawski, ur. 16 III 1950 w Głuszycy. Ukończył Technikum Budowlane w Wałbrzychu (1975).
1970-1985 brygadzista w Zakładzie Przemysłu Bawełnianego Piast w Głuszycy, 1986-1989 majster robót mostowych w Rejonie Dróg Publicznych w Wałbrzychu. 1973-1980 w PZPR.
Od IX 1980 w „S”, założyciel i przewodniczący Komitetu Założycielskiego przy ZPB Piast w Głuszycy, następnie przewodniczący KZ.
13 XII 1981 – 1982 przewodniczący TKZ „S” w Piaście; do 1989 uczestnik akcji ulotkowych i plakatowych, zbiórek na działalność związkową i pomoc represjonowanym, organizator manifestacji i niezależnej kultury. W 1982 pobity. 20 I 1982 aresztowany, 12 V 1982 skazany na 10 tys. zł. grzywny za napaść na funkcjonariusza ZOMO, 14 IX 1982 aresztowany za działalność związkową, 22 XI 1982 areszt uchylono. 1982-1989 założyciel i przewodniczący TKK „S” w Głuszycy, 1982-1986 redaktor, autor, organizator druku pisma podziemnego „Solidarność” tamże. 13 V 1983 skazany wyrokiem sądu na 1 rok więzienia w zawieszeniu na 2 lata. 1983-1988 z-ca przewodniczącego TKK „S” Wałbrzych. 1983-1989 organizator sieci kolportażu na terenie Głuszycy, m.in. „Tygodnika Mazowsze”, „Niezależnego Słowa”, „Węgielków”, „Żółwia”, „Z dnia na dzień”, ulotek, znaczków poczt podziemnych, kalendarzy itp.; współorganizator Mszy za Ojczyznę. 1984-1989 aktywny działacz Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy, struktury kościelne, faktycznie posiadające charakter stowarzyszeń, których celem było wzmocnienie moralne i rozwój duchowy pracujących, a także pobudzenie ich do aktywności w życiu zawodowym i społecznym. Ich działalność nie zawsze była całkowicie jawna. Pierwsze DLP powstały w 1973, szczególny rozkwit tych struktur, często przy współudziale laikatu, nastąpił w okresie stanu wojennego i delegalizacji „S”, co wynikało z bieżących potrzeb – głównie pomocy internowanym działaczom związku, ale także np. potrzeby wspólnotowości czy dalszego samokształcenia po zawieszeniu działalności kursów organizowanych w ramach tzw. Uniwersytetu Latającego. Zazwyczaj opiekunami duszpasterstw byli księża diecezjalni: proboszczowie albo delegowani do tej pracy wikariusze, np. Jerzy Popiełuszko, który od I 1979 pełnił posługę jako duszpasterz średniego personelu medycznego w archidiecezji warszawskiej. Jednym z prężniej działających DLP kierował w parafii św. Maksymiliana w nowohuckich Mistrzejowicach ks. Kazimierz Jancarz, który organizował tam m.in. czwartkowe Msze za Ojczyznę. Z duszpasterstwem tym był związany ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski. Często opiekę nad DLP sprawowali także księża zakonnicy. DLP przede wszystkim pogłębiały świadomość chrześcijańską; ich członkowie poznawali katolicką naukę społeczną, papieskie encykliki, aktualności z życia gospodarczego i społecznego. W ramach DLP organizowano od 1982 Ogólnopolską Pielgrzymkę Ludzi Pracy, która w 3. sobotę i niedzielę IX każdego roku wyruszała (i wyrusza) na Jasną Górę. DLP organizowały pielgrzymki także do innych miejsc kultu religijnego. Choć wszystkie one miały charakter religijny, pozwalały zarazem pracownikom, szczególnie tym zrzeszonym w „S”, na zamanifestowanie jedności i starań w walce o wolność, godność człowieka pracy i prawa pracownicze. Przeciwko DLP protestowały niejednokrotnie władze państwowe, traktując ich działalność jako zagrożenie w sferze wpływu na środowiska robotnicze. DLP prowadziły ponadto działalność samokształceniową, budowały poczucie wspólnoty w kręgu wartości chrześcijańskich, wywierały pozytywny wpływ na życie religijne, społeczne, rodzinne, zawodowe i polityczne. i ruchu Non Violence; w tym samym okresie organizator biblioteki wydawnictw podziemnych przy TKK „S” w Głuszycy. 9 I 1985 skazany na 1 rok więzienia w zawieszeniu na 2 lata za kolportaż; 31 VIII 1985 aresztowany za udział w demonstracji, 27 XI 1985 skazany na 9 mies. więzienia, 30 V 1986 zwolniony. W 1985 zwolniony z pracy. 1988-1990 członek RKW „S” Dolny Śląsk woj. wałbrzyskiego, odpowiedzialny za kontakty z zakładami pracy, 1989-1990 wiceprzewodniczący.
1989-1990 członek KO „S” przy Mieczysławie Tarnowskim w Wałbrzychu. Delegat na II, III, XII KZD. 1990-2006 radny Urzędu Miasta i Gminy Głuszyca, 1990-1994 i 1998-2000 burmistrz Głuszycy. 1994-1996 kierownik działu remontowego w Zakładzie Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej tamże. 1996-1998 majster robót drogowych w Incom w Głuszycy. 2000-2001 likwidator w Głuszyckiej Przędzalni Czesankowej Argopol. 2001-2008 pracownik fizyczny w Škoda Auto w Mladá Boleslav, od 2009 bezrobotny.