Bielicki Przemysław
Przemysław Bielicki, ur. 17 XI 1962 w Poznaniu. Absolwent Politechniki Poznańskiej, Wydz. Budownictwa Lądowego (1988).
W 1981 współzałożyciel, organizator, autor i redaktor pisma szkolnego „Pokolenie 81”; działacz samorządów szkolnych. XI-XII 1981 współorganizator, członek Federacji Młodzieży Szkolnej w Poznaniu.
Po 13 XII 1981 inicjator tzw. cichych przerw w szkole, drukarz ulotek, organizator akcji ulotkowych i pomocy dla rodzin osób represjonowanych, uczestnik akcji malowania na murach i demonstracji. 13 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1982 współorganizator manifestacji na pl. Adama Mickiewicza w Poznaniu, cichej przerwy w III 1982 w I LO tamże. W 1982 współzałożyciel Szkolnych Kół Oporu Społecznego w poznańskich LO; od 1982 kolporter pism podziemnych (m.in. „Obserwator Wielkopolski”, „Solidarni”, „Solidarność Poznań”, „Podaj Dalej”, „Głos SKOS-ów”, „Tygodnik Mazowsze”, „Promieniści”), książek NOWej, Kręgu, Mostu i innych wydawnictw. 1982-1983 współzałożyciel, autor i redaktor uczelnianego podziemnego pisma „Lech”, wydawanego przez Komitet Oporu Społecznego Lech, organizator transportu i zaopatrzenia; 1983-1984 współorganizator druku kliku nr. pisma „Solidarni” oraz pisma „Hipolit”; 1984-1988 współzałożyciel i organizator pisma „Podaj Dalej”. 1983-1988 zaangażowany w działalność podziemnej „S”; 1987-1988 współorganizator akcji grupy Mathias Rust Comando w Poznaniu; współzałożyciel NZS na Politechnice Poznańskiej, w 1987 z Berlina Zachodniego przywiózł materiały poligraficzne dla pisma „Podaj Dalej”. Kilkakrotnie zatrzymywany, 2-krotnie ukarany grzywną przez kolegium ds. wykroczeń.
1989-1991 z-ca kierownika budowy Kombinatu Budowlanego Poznań-Północ, 1991-1992 menadżer Centrum Handlowo-Informacyjnego Północnej Brabancji w Poznaniu, w 1993 słuchacz studiów podyplomowych MBA INSEAD we Francji, 1994-1997 prezes Zarządu firmy W. Frąckowiak i Partnerzy – Wielkopolska Grupa Konsultingowa, od 1997 dyr., od 2010 partner Royalton Partners. W 1990 radny Miasta Poznań z listy KO „S”.
3 IX 1984 – 11 I 1986 rozpracowywany przez Wydz. V WUSW w Poznaniu w ramach SOR krypt. Związek.