Borek Waldemar
Waldemar Borek, ur. 16 VII 1955 w Cieplicach-Zdroju k. Jeleniej Góry, zm. 27 VII 2021 w Berlinie. Absolwent Uniwersytetu Wrocławskiego, kierunek prawo (1980 absolutorium).
III 1976 uczestnik akcji studenckiej malowania napisu w przejściu gmachu głównego UWr, pobity przez funkcjonariuszy SB.
1978–1980 referent Banku Gospodarki Żywnościowej Oddział Wojewódzki w Jeleniej Górze, 1980 sprzedawca rejonowy Robotniczej Spółdzielni Wydawniczej Prasa–Książka–Ruch tamże, 1980–1981 inspektor w Państwowym Zakładzie Ubezpieczeń Oddział Wojewódzki tamże.
Od IX 1980 w „S”. IX 1980 współzałożyciel, członek Komitetu Założycielskiego, nast. KZ. 17 IX 1980 współzałożyciel MKZ Województwa Jeleniogórskiego, do V 1981 wiceprzew. 20 IX 1980 sygnatariusz protokołu ustaleń między MKZ a władzami woj. jeleniogórskiego. I–II 1981 uczestnik strajku w Klubie Gencjana Gencjana „Gencjana”, podtytuły: „Pismo Solidarności Walczącej”, „Pismo Organizacji Solidarność Walcząca Jelenia Góra”, „Pismo Organizacji Solidarność Walcząca Oddział Jelenia Góra”, I–X 1985 wydawane przez Oddział SW w Jeleniej Górze i Agencję Informacyjną Solidarności Walczącej we Wrocławiu (n-ry 1–5). w Jeleniej Górze, sygnatariusz porozumienia z Komisją Rządową kończącego strajk. V–VI 1981 gość na I WZD Województwa Jeleniogórskiego. Od VI 1981 etatowy dziennikarz niezależnego tygodnika „Odrodzenie” wydawanego przez ZR Jelenia Góra.
Od 13 XII 1981 na bezterminowym urlopie okolicznościowym, 26 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1982 zwolniony z pracy w redakcji (po zawieszeniu „S” w zarządzie komisarycznym Urzędu Wojewódzkiego w Jeleniej Górze), 3 III 1982 wniósł sprawę do Terenowej Komisji Odwoławczej ds. Pracy przy Prezydencie Miasta tamże o przywrócenie do pracy, ale orzeczeniem 24 IX 1982 SN Izba Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wniosek oddaliła, do IX 1982 bez zatrudnienia. I–VII 1982 kolporter podziemnych wydawnictw i ulotek (otrzymywał je od Stefana Rocha Rogowicza, Teresy Koczarskiej, Anny Ćwięcek).
IX 1982–2006 na emigracji w RFN, 2006–2012 powrót do Polski, od 2012 w RFN: własna działalność gospodarcza (publicysta, reporter, fotograf i operator kamery, korespondent wojenny w Kosowie i Afganistanie dla niemieckiej telewizji ZDF, działacz społeczny). 2008 założyciel Stowarzyszenia Terra Habitare we Wrocławiu, 2008–2021 przew.
Współautor z Krzysztofem Czaderem książki Madagaskar (1996), laureat Nagrody Bursztynowego Motyla im. Arkadego Fiedlera (1997). 1999 organizator w Muzeum Ceramiki w Bolesławcu wystawy pt. Miód i krew o wojnie w Kosowie.
2 XII 1980–27 XI 1982 rozpracowywany przez Wydz. IIIA KW MO w Jeleniej Górze w ramach KE krypt. Turysta.