Encyklopedia Solidarności Borucki Stanisław - Biogramy -

Stanisław Borucki, ur. 10 IV 1957 w Komarowie-Osadzie k. Zamościa. Absolwent Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, kierunek historia (1980).

W VII 1980 pracownik Muzeum Ziemi Zamojskiej, od VIII 1980 Wojewódzkiego Archiwum Archiwum Archiwum, wydawnictwo założone w 1977 w Warszawie przez Jacka Arcta i Jadwigę Żelechowską we współpracy z grupą osób, które od 1974 powielały techniką fotograficzną wydawnictwa emigracyjne i ulotki (m.in. zawiadamiające o mszach rocznicowych). Działało do 1981 (do 1978 bez nazwy), w 1978 powstała formalna struktura i przyjęto nazwę. Państwowego w Zamościu.

Od X 1980 w „S”; współorganizator (z Romanem Górskim) i członek Komitetu Założycielskiego, następnie przewodniczący Komisji Rewizyjnej przy KZ w WAP i Muzeum Ziemi Zamojskiej. X/XI 1980 zwolniony z pracy, przywrócony przez Komisję Odwoławczą ds. Pracy przy Urzędzie Wojewódzkim w Zamościu. Od 28 XI 1980 sekretarz Prezydium MKZ w Zamościu; przedstawiciel MKZ na zebraniach założycielskich i wyborczych „S” oraz Solidarności Wiejskiej w Zamościu i okolicach. W XI 1980 współzałożyciel, następnie redaktor naczelny „Zamojskiego Biuletynu Informacyjnego” (od V 1981 „Biuletyn Informacyjny NSZZ «Solidarność» Region Środkowo-Wschodni Oddział w Zamościu”). Od I 1981 wiceprzewodniczący MKZ w Zamościu, przedstawiciel MKZ Zamość (z Józefem Harasimem i Ryszardem Jabłońskim) w MKZ Regionu Środkowo-Wschodniego w Lublinie.  Od 25 VII 1981 przewodniczący Zarządu Oddziału w Zamościu; współpracownik KPN w Lublinie: m.in. udostępniał materiały poligraficzne; inicjator i przewodniczący Komitetu Obrony Prześladowanych za Przekonania w Zamościu.

12/13 XII 1981 internowany w Ośr. Odosobnienia w Krasnymstawie, Włodawie i Kwidzynie; 10 VII 1982 podczas pobytu we Włodawie aresztowany pod zarzutem znieważenia gen. W. Jaruzelskiego i WRON; osadzony w areszcie ZK w Chełmie; 30 VII 1982 objęty aktem oskarżenia; 14 X 1982 skazany przez Sąd Rejonowy we Włodawie na karę grzywny z zaliczeniem aresztu na poczet kary; po wyroku ponownie internowany w Ośr. Odosobnienia w Kwidzynie, od 18 XI 1982 na przepustce; 8 XII 1982 uchylono decyzję o internowaniu.

Od 1983 na emigracji w USA.

1981-1983 rozpracowywany przez Wydz. III KW MO/WUSW w Zamościu w ramach SOS krypt. Misjonarze; 1985-1989 przez Wydz. II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. WUSW w Zamościu w ramach KE krypt. Bystry.

Marcin Dąbrowski