Burak Marek
Marek Burak, ur. 14 IV 1955 we Wrocławiu. Absolwent Uniwersytetu Wrocławskiego, Instytut Filozofii (1983).
1976-1980 współpracownik KOR, KSS KOR, kolporter niezależnych wydawnictw, m.in. „Biuletynu Informacyjnego" KOR, KSS KOR, „Robotnika”; 13 XII 1977 współzałożyciel, następnie rzecznik wrocławskiego SKS. Wielokrotnie represjonowany. Od 1977 współredaktor, drukarz, kolporter niezależnego pisma SKS „Podaj Dalej”; w III 1980 uczestnik akcji bojkotu wyborów do Sejmu PRL.
W VIII 1980 zatrzymany przed filią Stoczni Szczecińskiej w Świnoujściu, przewieziony do Wrocławia, przetrzymywany w AŚ KW MO, zwolniony 1 IX 1980. W X 1980 współzałożyciel NZS na UWr; w
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1981 uczestnik strajku studenckiego na UWr, członek KS.
13 XII 1981 internowany w Ośr. Odosobnienia w Grodkowie, zwolniony 5 VII 1982. Po wyjściu działacz RKS „S” Dolny Śląsk: drukarz i kolporter niezależnych wydawnictw, autor w podziemnym piśmie „Z dnia na dzień”; 2 XI 1982 ponownie internowany w Ośr. Odosobnienia w Strzelinie, zwolniony 10 XII 1982. 1983–1984 robotnik w Cegielni w Pęgowie, 1984-1988 nauczyciel w kilku wrocławskich szkołach ponadpodstawowych. W 1984 współinicjator powołania Ruchu Społecznego Solidarność; w 1986 współzałożyciel, drukarz, współredaktor podziemnego pisma „Nowa Republika”. W 1988 współinicjator powołania Centrum Demokratycznego.
1988-1989 wychowawca w Państwowym Domu Dziecka w Obornikach Śl., 1989-1992 nauczyciel w LO w Brzegu Dolnym; 1990–1994 radny Miasta i Gminy Brzeg Dolny. W 1990 współzałożyciel, do 1995 współredaktor pisma „Kurier Gmin”. Od 1990 w PC. W 1991 współzałożyciel Agencji Ochrony Reflex, prezes Zarządu.
W 2007 odmówił przyjęcia Krzyża Oficerskiego Orderu Odrodzenia Polski.
Artur Adamski