Caputa Michał
Michał Caputa, ur. 28 IX 1927 w Wieprzu k. Żywca, zm. 18 IX 2008 w Żywcu. Absolwent Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Gdańsku, Wydz. Filologicznego (1954).
1948–1949 wychowawca w Domu Dziecka w Bartoszycach, 1954–1958 z-ca dyr. i nauczyciel jęz. polskiego w LO w Drezdenku, 1958–1962 dyr. i nauczyciel jęz. polskiego w LO w Lubsku i kierownik w Wojewódzkim Ośr. Metodycznym w Zielonej Górze, 1962–1994 nauczyciel jęz. polskiego w I LO w Żywcu, od 1978 (po wstąpieniu syna Konrada do Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie) pozbawiony prawa pełnienia obowiązków wychowawcy klasy.
Od IX 1980 w „S”, założyciel i przew. KZ „S” w I LO oraz organizator „S” w innych szkołach na Żywiecczyźnie, od I 1981 przew. Sekcji Oświaty i Wychowania „S” w Żywcu, wiceprzew. SOiW „S” Regionu Podbeskidzie.
1982–1983 autor w podziemnym piśmie „Drzazga”.
1989–1990 współzałożyciel i przew. KO Ziemi Żywieckiej, 1989–1991 poseł na Sejm z listy KO „S”, członek Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego, sejmowej Komisji Edukacji, Nauki i Postępu Technicznego, 1990 założyciel i prezes Stowarzyszenia KO Ziemi Żywieckiej, późn. honorowy prezes, autor w żywieckich pismach: „Karta Groni” (1976–2005), „Głos Floriański” (1996–2008). Od 1994 na emeryturze, 1996–1998 nauczyciel jęz. polskiego w LO w Milówce.
Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1974), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1981), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1990), uhonorowany pośmiertnie przez WZD Regionu Podbeskidzie tytułem „Zasłużony dla Solidarności Podbeskidzia” (2009).