Chwalewski Marek
Marek Chwalewski, ur. 22 VI 1939 w Pabianicach. Ukończył Technikum Energetyczne w Łodzi (1960).
1956-1966 zatrudniony w Przedsiębiorstwie Robót Elektrycznych Elektromontaż, 1966-1968 w Pabianickiej Fabryce Żarówek Polam, 1968 Łęczyckich Zakładach Mechanicznych w Piątku, 1969-1973 Miejskim Przedsiębiorstwie Gospodarki Komunalnej. 1980-1996 zatrudniony w Pabianickich Zakładach Przemysłu Bawełnianego Pamotex. W II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1974 aresztowany za „szkalowanie ustroju” i kontakt z Radiem Wolna Europa, umieszczony w szpitalu psychiatrycznym, po 2 mies. zwolniony. W I 1976 sygnatariusz wniosku obywatelskiego do Sejmu PRL przeciw planowanym zmianom w Konstytucji; w III 1976 aresztowany, umieszczony powtórnie w szpitalu psychiatrycznym, od V w AŚ w Łodzi, skazany na 2 lata więzienia, zwolniony 2 IX 1977 w ramach amnestii. 1977-1980 współpracownik KOR, uczestnik ROPCiO, działacz Ruchu Wolnych Demokratów; kolporter wydawnictw niezależnych: „Opinii”, „Robotnika” i „Ruchu Związkowego”; uczestnik manifestacji 11 XI, działalności samokształceniowej; sygnatariusz większości dokumentów ROPCiO i RWD. 1980-1981 współredaktor niezależnego pisma „Solidarność z Gdańskiem”.
Od XII 1980 w „S”; przewodniczący Samorządu Pracowniczego w Pamoteksie; w VIII 1981 współorganizator marszu głodowego w Pabianicach; działacz KOWzP przy ZR.
13 XII 1981 internowany w Ośr. Odosobnienia w Sieradzu, Łowiczu, Kwidzynie, 13 XII 1982 zwolniony. Od 1983 przewodniczący Tymczasowej Komisji „S” w Pabianicach; kolporter wydawnictw podziemnych; uczestnik akcji protestacyjnych, m.in. malowania na murach; 1988-1989 działacz Oddziału łódzkiego Solidarności Walczącej.
Od 1989 wydawca, drukarz, współredaktor pisma „Co Wy Na To?”. Od 1990 działacz Solidarności ’80. 1994-1998 wiceprzewodniczący Rady Miasta Pabianice; od 1995 działacz ROP, od 2001 Samoobrony. Od 2001 na emeryturze.
Autor ''Pamiętników więźnia'' opublikowanych w niezależnym piśmie „Opinia”. Odznaczony medalem O Niepodległość Polski i Prawa Człowieka 13 XII 1981 – 4 VI 1989 (2002), Krzyżem Oficerskim Odrodzenia Polski (2009).
1971-1974 rozpracowywany przez SB w ramach KE krypt. Pisarz, 1975-1984 w ramach KE/SOR krypt. Psychopata.