Ciaciek Euzebiusz Konstanty
Euzebiusz Konstanty Ciaciek OFMConv., ur. 17 IV 1937 w Buczkowie k. Bochni, zm. 30 XII 2015 w Głowience. Absolwent Wyższego Seminarium Duchownego Franciszkanów w Krakowie, w 1964 święcenia kapłańskie; 1972-1975 studia katechetyczne na KUL.
1964-1965 katecheta w parafii Imienia NMP w Kowarach, 1965-1971 w parafii św. Karola Boromeusza we Wrocławiu, 1975-1977 duszpasterz Duszpasterstwa Akademickiego Franciszkanów w Krakowie, 1977-1980 katecheta parafii św. Jana Chrzciciela w Legnicy, 1980-1989 gwardian, następnie proboszcz. Od początku l. 70. związany z Ruchem Światło-Życie, 1977-1980 animator Ruchu Światło-Życie w Legnicy.
31 VIII 1980 na prośbę KS odprawił mszę św. w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie Komunikacyjnym w Legnicy; od IX 1980 wspierał organizowanie struktur „S” w Legnicy; kapelan działaczy „S” Zakładów Mechanicznych Legmet i „S” RI Województwa Legnickiego; 5 XII 1981 udostępnił sale parafialne na obrady I WZD „S” RI Województwa Legnickiego.
Po 13 XII 1981 przechowywał związkowe pieniądze; współorganizator i koordynator pomocy dla ubogich i represjonowanych; współorganizator Tygodni Kultury Chrześcijańskiej w Legnicy. Celebrans Mszy za Ojczyznę, głosiciel patriotycznych kazań, m.in. co roku na rynku legnickim podczas procesji Bożego Ciała. Do 1989 udostępniał pomieszczenia parafii na spotkania działaczy „S” RI, 21-22 I 1989 w salach parafii odbył się II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. WZD „S” RI Województwa Legnickiego. Wielokrotnie wzywany na rozmowy ostrzegawcze do Prokuratury Wojewódzkiej, władz miejskich i woj. Legnicy.
1989-1992 gwardian, proboszcz parafii Imienia NMP w Kowarach, 1992-1997 ekonom klasztoru, kaznodzieja parafii Bożego Ciała w Szklarskiej Porębie, 1997-2000 gwardian Domu Zakonnego św. Franciszka z Asyżu w Głogówku i kustosz Sanktuarium Matki Bożej Loretańskiej tamże, 2000-2004 członek grupy rekolekcyjno-misyjnej w parafii św. Mikołaja Biskupa w Rychwałdzie k. Żywca, od 2004 emeryt w parafii św. Maksymiliana Marii Kolbego w Głowience k. Krosna.
Autor w prasie katolickiej, książek: m.in. wspomnieniowej ''Nadzieja i wolność. Moje dwanaście lat w Legnicy 1977-1989'' (2009) oraz ''Blaski i mroki'' (2011).
Wyróżniony odznaką Zasłużony dla „Solidarności” (2010).