Ciechanowski Jacek
Jacek Ciechanowski, ur. 8 XI 1951 w Miliczu. Ukończył Technikum Górnictwa Naftowego w Pile (1979).
Od 1972 nastawiacz, brygadzista w Zjednoczeniu Sprzętu Oświetleniowego Polam w Pile. 1979-1980 członek ZSMP.
27-30 VIII 1980 uczestnik strajku na terenie ZSO; od IX 1980 w „S”, członek Komitetu Założycielskiego, następnie wiceprzewodniczący KZ; IX 1980 – 13 XII 1981 współorganizator wszystkich protestów, strajków na terenie zakładu; we IX 1981 redaktor niezależnego pisma „SIZ”, współpracownik redakcji „Solidarności Polamowskiej”.
13 XII 1981 – 22 VIII 1983 w ukryciu, 1983-1984 organizator podziemnych struktur „S” w Regionie, szef RKS, RKW; od 1982 współorganizator manifestacji, m.in. obchodów rocznic patriotycznych; III 1982 – 1986 wydawca pisma „Lech”; współorganizator sieci podziemnych drukarni, kolportażu, „Biblioteki Latającej”, wydawca tzw. cegiełek, ulotek, innych wydawnictw okolicznościowych; współorganizator pomocy prawnej i materialnej dla rodzin osób represjonowanych; 1983-1986 emiter audycji Radia „S”. Po ujawnieniu się w 1983 uczestnik niezależnego liczenia frekwencji wyborczych, sygnatariusz petycji w obronie represjonowanych i więzionych za przekonania. Wielokrotnie przesłuchiwany, wielokrotne rewizje w mieszkaniu. 1984-1988 zaangażowany w działalność Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy, struktury kościelne, faktycznie posiadające charakter stowarzyszeń, których celem było wzmocnienie moralne i rozwój duchowy pracujących, a także pobudzenie ich do aktywności w życiu zawodowym i społecznym. Ich działalność nie zawsze była całkowicie jawna. Pierwsze DLP powstały w 1973, szczególny rozkwit tych struktur, często przy współudziale laikatu, nastąpił w okresie stanu wojennego i delegalizacji „S”, co wynikało z bieżących potrzeb – głównie pomocy internowanym działaczom związku, ale także np. potrzeby wspólnotowości czy dalszego samokształcenia po zawieszeniu działalności kursów organizowanych w ramach tzw. Uniwersytetu Latającego. Zazwyczaj opiekunami duszpasterstw byli księża diecezjalni: proboszczowie albo delegowani do tej pracy wikariusze, np. Jerzy Popiełuszko, który od I 1979 pełnił posługę jako duszpasterz średniego personelu medycznego w archidiecezji warszawskiej. Jednym z prężniej działających DLP kierował w parafii św. Maksymiliana w nowohuckich Mistrzejowicach ks. Kazimierz Jancarz, który organizował tam m.in. czwartkowe Msze za Ojczyznę. Z duszpasterstwem tym był związany ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski. Często opiekę nad DLP sprawowali także księża zakonnicy. DLP przede wszystkim pogłębiały świadomość chrześcijańską; ich członkowie poznawali katolicką naukę społeczną, papieskie encykliki, aktualności z życia gospodarczego i społecznego. W ramach DLP organizowano od 1982 Ogólnopolską Pielgrzymkę Ludzi Pracy, która w 3. sobotę i niedzielę IX każdego roku wyruszała (i wyrusza) na Jasną Górę. DLP organizowały pielgrzymki także do innych miejsc kultu religijnego. Choć wszystkie one miały charakter religijny, pozwalały zarazem pracownikom, szczególnie tym zrzeszonym w „S”, na zamanifestowanie jedności i starań w walce o wolność, godność człowieka pracy i prawa pracownicze. Przeciwko DLP protestowały niejednokrotnie władze państwowe, traktując ich działalność jako zagrożenie w sferze wpływu na środowiska robotnicze. DLP prowadziły ponadto działalność samokształceniową, budowały poczucie wspólnoty w kręgu wartości chrześcijańskich, wywierały pozytywny wpływ na życie religijne, społeczne, rodzinne, zawodowe i polityczne. przy parafii św. Antoniego w Pile.
W IV 1989 członek założyciel Regionalnego KO Krajny, Ziemi Nadnoteckiej i Pałuk; 1990-2001 prezes Zarządu Wojewódzkiego PC, 2001-2002 wiceprezes Zarządu Regionu Wielkopolska PiS, 2002-2006 pełnomocnik Okręgu Pilskiego PiS, od 2006 wiceprzewodniczący Zarządu Okręgu PiS w Pile; 2006-2010 radny Powiatu Pilskiego z listy PiS.
Od 7 VII 1983 rozpracowywany przez Wydz. V KW MO/WUSW w Pile w ramach SOR/KE krypt. Kobra.