Cieciorowski Eugeniusz
Cieciorowski Eugeniusz, ur. 22 V 1937 w Ślądkowicach k. Pabianic, zm. 17 IX 2015 w Pabianicach. Ukończył Zasadniczą Szkołę Włókienniczą tamże (1956).
1951–1982 nastawiacz maszyn włókienniczych w Zakładach Przemysłu Bawełnianego „Pamotex” im. Bojowników Rewolucji 1905 r. tamże; 1982–1983 bezrobotny; 1983–2004 na rencie inwalidzkiej.
1953–1980 członek branżowych związków zawodowych. Od 1966 członek PTTK. 1975–1979 członek PZPR.
Od X 1980 członek KZ „S”, od 7 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1981 skarbnik i delegat na WZDR ZŁ. Od 6 III 1981 delegat na Walne Zebranie Komisji Koordynacyjnej „S” Miasta Pabianice. Od 8 IX 1981 członek Komisji Lokalnej „S” Miasta Pabianice, od 15 IX 1981 członek Prezydium KL. Od 16 V 1981 członek Komisji Rewizyjnej ZR ZŁ. 28 VII 1981 powołany przez Radę Krajową Sekcji Włókna i Skóry „S” w skład zespołu rewindykacyjnego, któremu powierzono ustalenie stanu majątkowego znajdującego się w dyspozycji ZG NSZZ PPWOiS w Łodzi.
X 1980–1985 zaangażowany w budowę kościoła św. Maksymiliana Kolbego w Pabianicach. 3 II 1981 inicjator wykonania sztandaru dla organizacji zakładowej „S”, 2 XI 1981 wybrany w skład pocztu sztandarowego. 28 VI 1981 członek delegacji „S” w ZPB „Pamotex” podczas uroczystości poświęcenia pomnika Czerwca 1956 w Poznaniu. Uczestnik przygotowań i przeprowadzenia 30 VII 1981 w Pabianicach marszu głodowego. 13 XII 1981 uczestnik ceremonii poświęcenia sztandaru „S” w PZPB „Pamotex”, nast. uczestnik przygotowywania plakatów wzywających do oporu wobec wprowadzenia stanu wojennego, które w nocy 13/14 XII 1981 rozklejał na terenie zakładu. 14 XII 1981 współorganizator i uczestnik ponad 12-godz. strajku w PZPB „Pamotex” przeciwko wprowadzeniu stanu wojennego, w którym uczestniczyło około 6500 pracowników. 14–17 XII 1981 w ukryciu w lokalu konspiracyjnym, w którym uczestniczył w wykonywaniu ulotek i plakatów informujących o internowaniu kolegów, a nocą w malowaniu haseł na blokach i tablicach.
I 1982 wezwany na rozmowy w dyrekcji zakładu z udziałem komisarzy wojskowych zakładu i miasta, funkcjonariuszy SB oraz przedstawicieli KZ PZPR. Aby utrudnić mu działalność w zawieszonej „S”, zmieniono mu miejsce pracy. 20–21 I 1982 organizator w zakładzie pracy zbiórki pieniędzy na rzecz internowanych z „Pamotex”: Marka Chwalewskiego, Henryka Garusińskiego, Edwarda Kajzera i ich rodzin, za co 29 I 1981 dyscyplinarnie zwolniony z pracy; w wyniku odwołań do kolejnych instancji 8 IV 1982 zakład pracy cofnął w drodze ugody rozwiązanie i przesunął go na inne stanowisko pracy.
III 1982 włączył się w działalność podziemną na terenie Pabianic i Łodzi. 3 i 8 III 1982 uczestniczył w spotkaniach z działaczami KG AK Solidarności.
1982–1984 przywódca jednej z dwóch niezależnych od siebie grup podziemnej „S” w Pabianicach, w ramach której koordynował kolportaż, druk gazetek podziemnej „S”, akcje ulotkowe, plakatowe i malowanie haseł na murach. W grupie tej współpracował m.in. z: Markiem Błochem, Markiem Chwalewskim, Zenonem Kuchlerem, Czesławem Opieczyńskim, Ryszardem Ryglem i Marianem Szostakiem. Współpracował także z działaczami spoza grupy: z Jerzym Łuczakiem i Henrykiem Marczakiem.
1982–1988 organizator kolportażu i kolporter odbieranych od Stanisława Jaksy w Łodzi pism podziemnych, m.in.: „Wolnej Solidarności”, „Tygodnika Mazowsze”, „Robotnika”, „Opoki”, „Wolności”, „Biuletynu Łódzkiego”, „Informatora Duszpasterstwa Ludzi Pracy”, książek, znaczków poczty podziemnej, kalendarzy, kartek świątecznych. Publikacje te przekazywano do kolportażu m.in. Edwardowi Kajzerowi, Czesławowi Opieczyńskiemu i Marianowi Szostakowi. Prasę związkową dostarczano także do Łasku, Sieradza oraz Zelowa. 1982–1984 wspomagał (za pośrednictwem Ryszarda Rygla) drukujących część nakładu łódzkiego pisma „Wolna Solidarność”. 1982 inicjator akcji wrzucania przez okno butelek i słoików z czerwoną farbą do mieszkań działaczy aparatu komunistycznego w Pabianicach. 23 X 1982 uczestnik i współorganizator demonstracji podziemnej „S” w Pabianicach zorganizowanej w proteście przeciwko uchwalonej przez Sejm 8 X 1982 r. ustawie o zw. zaw., delegalizującej „S”, w której udział wzięło ok. 300 osób.
25 X 1982 zatrzymany z Zenonem Kuchlerem i Edwardem Kosmalą za udział w manifestacji i osadzony w areszcie KMMO
w Pabianicach. 26 X 1982 skazany w trybie przyspieszonym przez kolegium ds. wykroczeń przy Prezydencie Miasta Pabianice na 3 mies. aresztu bezwzględnego, 27 X 1982 osadzony w ZK nr 2 w Łodzi, 25 I 1983 wyszedł na wolność. 25 X 1982 zwolniony dyscyplinarnie z pracy.
Po uwolnieniu kontynuował działalność podziemną. Od 1983 uczestnik (wraz z Markiem Błochem, Zenonem Kuchlerem, Sławomirem Niewiadomym i Januszem Polcem) akcji i manifestacji ulicznych w Łodzi, podczas których uszkadzali samochody milicyjne. 12 IV 1985 uczestnik zebrania organizacyjnego środowiska b. więźniów obozów koncentracyjnych, więźniów politycznych i internowanych z terenu Łodzi i miast ościennych zorganizowanego z inicjatywy ordynariusza łódzkiego, bp. Józefa Rozwadowskiego przez proboszcza parafii św. Mateusza – ks. Stanisława Świerczka i ks. Pietraszuna z kościoła NMP w Pabianicach.
1985–1987 członek Podkomisji Solidarności Pabianice. 21 VII 1985 uczestnik spotkania w kościele NMP w Pabianicach działaczy „S”, na którym postanowiono wykonać i powiesić w kościele tablicę poświęconą zamordowanemu ks. Jerzemu Popiełuszce. 16 XII 1986 członek łódzkiej i pabianickiej delegacji na spotkaniu z Lechem Wałęsą w Gdańsku. 1988–1989 członek pocztu sztandarowego ukrywanego sztandaru zakładowej „S”, prezentował go na uroczystościach patriotycznych w kraju. 23 II – 1 III 1989 wspomagał strajkujących w PZB „Pamotex”. 1992–1994 pracownik Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Handlowo-Usługowego „Radman” w Pabianicach. Od 2004 emeryt, rencista.
1989–1996 członek „S” przy PZPB „Pamotex” w Pabianicach; 1996 – do śmierci członek Komisji Miejskiej/Terenowej Koło EiR „S”.
1981–1987 wielokrotnie zatrzymywany i przesłuchiwany, a w jego domu i na działce przeprowadzano rewizje. Odznaczony pośmiertnie Krzyżem Wolności i Solidarności (2016).
25 VII 1981 zarejestrowany przez Wydz. III-A KWMO w Łodzi jako OZ, 20 I 1982 zmieniono kategorię rejestracji na KE krypt. Siwy, 12 II 1983 przekazano do Wydz. IIII KWMO w Łodzi; 17 II 1983 – 25 X 1989 inwigilowany przez Wydz. III KWMO/WUSW w Łodzi, nast. od 10 XII 1985 przez Ref. III RUSW w Pabianicach w ramach SOR krypt. Drukarnia.