Czepkowski Jerzy
Jerzy Czepkowski, ur. 23
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1956 w Piekarach Śl., zm. 6 XI 2009 w USA. Ukończył Zasadniczą Szkołę Górniczą przy KWK Andaluzja w Piekarach Śl. (1974).
1971-1974 zatrudniony jako uczeń w KWK Andaluzja, 1974 – I 1982 górnik w KWK Andaluzja, 1975-1976 zasadnicza służba wojskowa.
2-3 IX 1980 uczestnik strajku w KWK Andaluzja; od IX 1980 w „S”; 4 XII 1981 uczestnik solidarnościowej spektakularnej akcji plakatowania miasta.
13-17 XII 1981 członek KS w KWK Andaluzja, następnie w ukryciu w mieszkaniach prywatnych na terenie Bytomia; 20 XII 1981 (po zatrzymaniu brata) zgłosił się do KM MO w Piekarach Śl., skazany na karę grzywny przez kolegium ds. wykroczeń, po kilku godzinach zwolniony. 4 I 1982 zatrzymany, przewieziony do Prokuratury Wojskowej w Gliwicach, aresztowany, osadzony w AŚ w Zabrzu-Zaborzu, 21 I 1982 wyrokiem Sądu Śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu na sesji wyjazdowej w Katowicach skazany na 3 lata więzienia, osadzony w ZK w Zabrzu-Zaborzu, Raciborzu, Strzelcach Opolskich i Kłodzku, uczestnik głodówek na rzecz uzyskania statusu więźnia politycznego: w ZK w Raciborzu ok. 20 dni, Kłodzku – 5 dni; podczas odbywania wyroku kilkumiesięczna przepustka w związku z chorobą żony, w VI 1983 zwolniony na mocy aktu łaski Rady Państwa. Do jesieni 1983 bez zatrudnienia, następnie do II 1984 cieśla w Chorzowskim Przedsiębiorstwie Budownictwa Węglowego Budomont w Chorzowie. W 1983 współzałożyciel Miejskiego Komitetu Oporu Społecznego w Piekarach Śl. (z E. Czerneszewiczem, A. Dybowskim, A. Pakosem i L. Pietraszczykiem). 1983-1984 uczestnik (wspólnie z A. Dybowskim, A. Pakosem, L. Pietraszczykiem) comiesięcznych zorganizowanych wyjazdów do Warszawy na Msze za Ojczyznę w kościele św. Stanisława Kostki. Kolporter wydawnictw podziemnych: „Tygodnika Mazowsze”, „Głosu Śląsko-Dąbrowskiego”, „Wolnego Związkowca”, paryskiej „Kultury” i innych.
Od 8 III 1984 na emigracji w USA. V 1984 – I 1985 pracownik warsztatu samochodowego; IV 1985 – 2009 mechanik maszyn i urządzeń w zakładzie Nonpareil Corp. w Blackfoot. 1985-2004 członek Pracowniczych Związków Zawodowych tamże.
Uhonorowany Medalem Solidarności KWK Andaluzja (2000).
Halina Żwirska